“Ik zou zelfmoord plegen op de verjaardag van mijn broer, om er zeker van te zijn dat mijn familie zich mij zou herinneren, ongeacht de reden. Toen de dag eindelijk aanbrak, wilde ik uit het leven stappen, maar in plaats daarvan ging ik skateboarden … en verbrijzelde mijn knie. Gecombineerd met een angst voor artsen en ziekenhuizen was het een angstaanjagende ervaring om in die situatie te verkeren en alle controle en mobiliteit te verliezen. Terwijl ik daar machteloos lag, kreeg ik een telefoontje. Een sprankje hoop? Neen, ze besloten dat het belangrijker was om meteen boos te worden over alledaagse zaken. Aan het einde van het telefoongesprek betwijfelde ik of ze überhaupt wel begrepen of erom gaven wat er met mij was gebeurd. Ik was alleen, mijn toekomst onzeker. Eerder die dag had ik er oprecht een einde aan willen maken, maar toen veranderde er iets.”
Vijf stadia van verdriet
‘Rather to take my life then life takes from me’ was de eerste regel die Stein Davidts, geïnspireerd door dat moment, schreef voor ‘Negation’, de openingstrack van ‘This Too Shall Pass’. CellarDoor is niet aan zijn proefstuk toe. Strains/Essence-gitarist Stein richtte de band op in 2020 en schrijft de muziek en teksten, terwijl drummer Michiel Vetters, bassist Jordy Ceuppens en zanger Gilles Derijcke hun eigen ‘special sauce’ aan het eindproduct toe te voegen. “Gilles is de stem die ik heb gekozen om mezelf uit te drukken”, gaat Stein verder. “Ons eerste album ‘A Place For Torment And Pain’ kwam vorig jaar uit en concentreerde zich op de zeven hoofdzonden, de nieuwe EP verdiept zich in de vijf stadia van verdriet.”
De essentie van echte kunst
Net als op het debuut komen zowel Steins teksten als de muziek hard binnen, snoeihard. Metalcore, nu-metal, grooves, breakdowns, … in combinatie met woede over teleurstellingen (‘Leeches’), angst om iets te missen maar ook die droom najagen (‘Hustle’), depressie (‘Bleak), stress en uiteindelijk aanvaarding (‘Accepance’). “CellarDoor is sterk geïnspireerd is door Korn. Jonathan Davis is altijd zeer openhartig geweest over misbruik en trauma, vanuit het perspectief van de misbruikte en getraumatiseerde personen. Het naar de oppervlakte brengen van die gevoelens maakt deel uit van de kinderlijke eerlijkheid van het CellarDoor-project. Daarom is het moeilijk om over het album te praten, omdat het zo persoonlijk is, maar ik denk dat een persoonlijk tintje de essentie is van echte kunst. De muziek en beelden die door de jaren heen met mij resoneren, komen voort uit diepe gedachten die uitstralen vanuit het onzichtbare, van binnenuit, vanuit onuitsprekelijke aspecten van de menselijke psyche. Snelle antwoorden zijn onvoldoende en kunnen leiden tot onvolledige waarheid, wat ook een vorm van onwaarheid is. Door gebruik te maken van dit soort muzikale beeldtaal zijn we in staat een completer beeld te schetsen van de gekozen concepten.”
