Niemand die er nog aan twijfelt: 2025 is het jaar voor AMENRA. Komende zomer staan ze voor de tweede keer op Rock Werchter en ook de Lokerse Feesten, Best Kept Secret en Graspop staan op hun planning. En daar staan ze niet zomaar ergens op, telkens gaat het om één van de hoogst mogelijke spots op de affiche. Alvorens het festivalseizoen aan te snijden, trekken ze eerst door heel Europa. Met voorafgaand ook nog eens voor vijf uitverkochte shows in de Brusselse AB, samen goed voor zo’n 10.000 fans! Die avonden zijn de perfecte gelegenheid om hun twee nieuwe EP’s en de eveneens nieuwe bassiste Amy voor te stellen. Genoeg redenen dus om naar de muziektempel AB af te zakken.
Tekst: Vic Van den Abeele – Foto’s: Hughes Vanhoucke
Eén AB uitverkopen is al speciaal. Meerdere avonden na elkaar uitverkopen is bijzonder. Zeker voor een, daar moeten we eerlijk in zijn, niet bepaald echt toegankelijke act zoals Amenra. Hun sludge/post-metal ligt immers mijlenver van wat bijvoorbeeld een Pommelien brengt. Het geheim van dit succes? Exacte wetenschap is het niet. Maar het lijkt ons vooral te gaan om een vorm van herkenning met nummers die niet de meest leuke thema’s aansnijden, maar waar iedereen zich in herkent. Dat de AB vijf avonden lang transformeert van muziektempel tot de kerk van Amenra lijkt ons dan ook geen overdreven uitspraak.
Elke avond heeft Amenra ervoor gekozen een andere supportband uit te nodigen. Vaak gaat het om bevriende bands of acts die nog aan het begin van hun carrière staan. Een mooi gebaar, zoveel is zeker! Want zo krijgen bands als WRONG MAN (8) hier een prima platform om zichzelf voor te stellen. De band mag dan wel bestaan uit oudgedienden van Rise And Fall en Oathbreaker, wij hadden nog nooit van hen gehoord. Toch bleek het een aangename kennismaking te zijn met deze hardcoreband.
Tijdens opener ‘Don’t Remind Me’ staat het viertal aanvankelijk nog wat wankel op het podium, maar al snel lijkt frontman Bjorn zich opnieuw als een vis in het water te voelen en slaat de mand wild om zich heen zoals weleer. Vooral het nummer ‘Lose Ends’ maakt indruk. Met slechts een half uur tijd maakt Wrong Mang toch een prima indruk. Al blijft het uiteraard een hele uitdaging om een publiek dat voor één band specifiek is gekomen te overtuigen. Een moeilijke opdracht, maar Wrong Man heeft het met verve gedaan!
Dat de spanning en de stress te snijden was bij de leden van AMENRA (9), stond als een paal boven water. Maar ook bij het publiek lijkt de spanning hoog. In aanloop naar het optreden hangt er een sfeer die niet in woorden te vatten is. Die spanning wordt enkel opgebouwd wanneer de rookmachines het podium in een dichte hullen. Frontman Colin gaat op zijn knieën zitten en begint met twee ijzeren staven op elkaar te slaan. Drummer Bjorn volgt het ritme perfect. Het is de perfecte intro voor ‘Boden’, een nummer dat meteen de stilte doorbreekt en de aanwezigen naar de keel grijpt. Het is vooral mooi om te zien hoe de projecties, het licht en de band één worden. Het draagt allemaal bij tot de beleving en die wordt enkel maar sterker wanneer ‘Razoreater’ wordt ingezet.
Met ‘Forlorn’ krijgen we een eerste nieuw nummer van één van de twee EP’s voorgeschoteld. Het sluit perfect aan bij de rest van de set. Met ‘De Evenmens’ keren we dan weer terug in de tijd naar hun vorige release. Daar waar de muziek en de tekst bij de Engelstalige nummers al stevig binnenkwamen, lijkt het nu dubbel zo hard in te slaan. Vooral wanneer frontman Colin heel tijd bij het publiek gaat staan en als een soort van predikant iedereen individueel lijkt aan te spreken. Dat Amenra slaat en zalft, is geweten. Maar vanavond lijken ze dat nog net iets meer te doen door ijzige stiltes op exact het juiste moment te laten vallen. Na ‘De Evenmens’ daalt een stilte neer die door gans de AB voelbaar is. En dan weet je als toeschouwer … nú gaat het gebeuren.
Net op dat perfecte moment hoor je tonen van ‘A Solitary Reign’ weerklinken. Wie op dat moment helemaal in het optreden zit, voelt een soort van weemoed, zelfs bijna verdriet over zich heen vallen. Het mag dan ‘de hit’ van Amenra zijn, het nummer heeft een onbeschrijfelijke lading die perfect op tijd in de set komt. Met ‘Heden’ gaat het vijftal even op de rem staan. De lichtconstructie komt helemaal tot beneden en zet elk om beurt het juiste bandlid in de spotlights. Na drummer Bjorn is het de beurt aan de beide gitaristen Lennart en Mathieu. Ook hier weer is het mooi om te zien hoe dit nieuwe nummer meteen zijn plek vindt in de set.
Met ‘Terziele’ en voel je dan weer de spanning stijgen. Terwijl bij ‘A Solitary Reign’ gitarist Mathieu de tweede stem voor zijn rekening nam, bleef bassiste Amy nog wat op de achtergrond. Een bewuste keuze waarschijnlijk. Je moet het toch maar doen, uit het niets voor een volle AB voor een hoop devote fans gaan staan die je nauwlettend in het oog houden. Respect! En jawel, Amy deed het prima. Aanvankelijk nog wat onwennig, maar tijdens ‘Am Kreuz’, het nummer waarmee het slot werd ingezet, neemt ze resoluut het voortouw. Afsluiten doet het vijftal met ‘Diaken’. En dat doen ze zoals ze gekomen waren … Ingetogen en in stilte verlaten de bandleden één voor één het podium. Avond één was al een geslaagd succes, maar we weten dat Amenra avond na avond groeien, dat voel je aan alles. Met de profetische woorden “Ons Rijk In Tranen” liet het vijftal ons achter. Verweesd? Verpletterd? Weemoedig? Blij? Verdrietig? Net als voor de sfeer in de zaal, hebben we ook daar geen woorden voor.
