CHANNEL ZERO speelde de afgelopen decennia (weliswaar in twee periodes) zowat elk podium of festival plat. Maar nu is het einde nabij. Volgend jaar, 2026, zal de band definitief afscheid nemen van zijn publiek. Maar voor het zover is, trekken ze nog even door ons land met hun ‘The End Of An Era!’ tournee. Die brengt hen ook in het anders zo rustige Maldegem. Een avond waar we maar al te graag bij waren. Onze fotograaf moest helaas verstek laten gaan. Gelukkig was de crew van het voorprogramma bij de pinken.
Tekst: Vic Van den Abeele – Foto’s: The Sonic Redemption crew
Na een blitzcarrière die in 1990 begon, maakte CHANNEL ZERO er na zeven intense jaren een eind aan. In die periode beleefde het viertal het éne hoogtepunt na het andere. Hun misschien eigenzinnige manier van werken en denken mocht dan hier en daar op negatieve reacties reken, toch bleef de Brusselse band altijd hun eigen pad bewandelen. Zo trok het viertal in 1993 richting Amerika om hun album ‘Stigmatized’ te laten mixen door Vinnie Paul (Pantera). Hun derde album ‘Unsafe’ zorgde voor de grote doorbraak. Daarmee konden ze openen voor bands als Kiss, Megadeth, Danzig en Biohazard. Na de release van ‘Black Fuel’ en een uitgebreide tournee viel het doek. Definitief werd er destijds gezegd. Tot in 2010 één reünieconcert alles opnieuw op zijn kop zou zetten. Eén concert werden er al twee en twee werden er al snel zes! Zes uitverkochte AB’s voor een metalband, dat was ongezien. Dat er een tweede leven in Channel Zero werd geblazen, was dan ook een normale keuze. Ondertussen zijn we alweer vijftien jaar verder en speelde de band zowat elk podium of festival aan flarden. Wanneer Channel Zero eind 2024 aankondigt dat ze er in 2026 mee zullen stoppen zijn de reacties op z’n minst verdeeld. We spreken hier immers nog over een periode van twee jaar. Daarin kan veel gebeuren. Zeker in de muziekwereld. Maar kijk, ondertussen zijn we al een eind in 2025 en is ‘The End of An Era’ op gang geschoten in Sint-Niklaas met twee uitverkochte shows. Er staan er maar liefst elf op de planning voor ons land en slechts ééntje in Nederland. Het merendeel daarvan is reeds weken op voorhand uitverkocht. De derde stop is er ééntje in de gemeente Maldegem. Voor één avond mogen we het dus wel Maldegem Rock City noemen.
Maar voor we in schoonheid afscheid nemen van Channel Zero, is het aan THE SONIC REDEMPTION (7) om het publiek op te warmen. Het mooie aan deze afscheidstournee is dat er elke avond een andere Belgische band de kans krijgt om hun kunnen te tonen. The Sonic Redemption is niet geheel onbekend bij het grote publiek. Frontman Dominique De Vos kennen we immers van zijn (ver) verleden bij Southern Voodoo en tal van andere bands. Opnieuw brengt hij samen met twee andere kompanen, waaronder zoon Jelle, pure bad ass rock-'n-roll. Wij zien het trio in elk geval overtuigend staan spelen en vooral met veel plezier. Hun jongste album 'Preaching To The Wasteland' is vanavond het best vertegenwoordigd in de setlist. Dat het publiek dit drietal ook best weet te smaken is er vlug aan te merken. De zaal loopt gedurende de set dan ook steeds voller en voller. Leuke opener van de avond!
Wanneer CHANNEL ZERO (8) het podium betreedt, staat de zaal helemaal vol. Zij zien het vijftal openen met ‘Fool’s Parade’ dat samen met ‘Tales Of Worship’ aanvankelijk nog wat wankel de zaal wordt in geslingerd. De reactie van het publiek is desalniettemin enthousiast. De vuisten gaan de lucht in, de handen op elkaar en zelfs de eerst moshpit wordt gestart. Frontman Franky De Smet- Van Damme blijft een meester in het publiek toespreken en opjutten. Wanneer hij echter de kapitale fout maakt om Maldegem als West-Vlaamse gemeente te zien krijgt hij al snel lik op stuk. ‘No Light (At The End Of Their Tunnel)’ maakt echter veel goed. Ook hun meeste “recente” hit ‘Hot Summer’ kan op veel bijval rekenen bij het publiek.
Daarna is het tijd voor drummer Seven om even zijn moment te nemen. Zijn drumsolo gaat naadloos over in ‘Suck My Energy’, het eerste echte hoogtepunt in de set en een splinterbom die de zaal doet ontploffen. Ondertussen zijn ook de beide gitaristen Mikey en Christophe helemaal opgewarmd. Deze tandem staat prima te spelen en is op weinig foutjes te betrappen. In tegenstelling tot de voorgaande avonden krijgen we hier een andere setlist te horen. De volgorde werd aardig door elkaar geschud. Toch blijft ‘Help’ steevast het einde inluiden. ‘Bad To The Bone’ lijkt misschien de perfecte opvolger, maar het is vooral ‘Black Fuel’ dat de zaal nog één keer in vuur en vlam zet. Als je dit vijftal aan het werk ziet, zie je nog steeds een heel energieke band die nog lang niet denkt aan stoppen. Toch zal 2026 er vlug zijn. Laat dus geen kans onbenut om deze band in bloedvorm aan het werk te zien.
