Op een natte en frisse zondagavond streek de Zweedse melodic rockband H.E.A.T neer in JC Spiraal te Geraardsbergen. De groep behoort tot de top van het hedendaagse melodic rockgenre, samen met landgenoten als Eclipse, Treat, Nestor en Perfect Plan. Eerder dit jaar verscheen hun nieuwste album ‘Welcome To The Future’, waarop ze opnieuw hun herkenbare mix van aanstekelijke melodieën, stevige gitaren en feelgood energie etaleerden.
Tekst en foto’s: Franky Bruyneel
Vooraleer het vijftal echter het podium betrad, kregen we twee voorprogramma’s voorgeschoteld. MIDNIGHT DANGER, een instrumentaal duo dat glam metal mengt met elektronische techno beats, mocht de avond openen. Met fluo drumsticks, elektronische drums, backing tracks en bijhorende lichtshow brachten ze een opvallend visueel concept. Muzikaal bleef het echter wat hangen in herhaling, waardoor de aandacht van het publiek na verloop van tijd verslapte, al waren enkele jongere aanwezigen duidelijk gecharmeerd door de synthwave-achtige aanpak.
FORMOSA uit Duitsland mocht vervolgens proberen de aanwezigen verder op te warmen, maar ook dit kwartet slaagde daar niet echt in. Hun rechtlijnige hardrock klonk degelijk, maar weinig verrassend. Zanger Nik Bird gaf zich volledig, maar zijn eerder scherpe stemgeluid was niet ieders smaak. De meeste nummers bleven vrij vlak, al kon het meeslepende ‘Manic Lover’ wel op wat bijval rekenen.
Toen H.E.A.T uiteindelijk het podium betrad, was het duidelijk waarvoor de aanwezigen, waaronder opvallend veel vrouwen, waren gekomen. Traditiegetrouw weerklonk het toepasselijke ‘The Heat Is On’ van Glenn Frey (Eagles) als intro, waarna de band met het nieuwe ‘Disaster’ meteen krachtig van start ging. De toon was meteen gezet voor een energieke avond vol melodische hooks en catchy refreinen met een hoog meezing gehalte.
Frontman Kenny Leckremo, sinds enkele jaren opnieuw de zanger van de band, bewees nogmaals waarom hij tot de beste vocalisten binnen het genre wordt gerekend. Met zijn krachtige, warme stem en aanstekelijk enthousiasme wist hij de fans moeiteloos mee te trekken. Een frontman met een onmiskenbaar charisma.
In contrast daarentegen stond gitarist Sky Davids, die mede door zijn hoed letterlijk wat meer in de schaduw opereerde. Doch de getalenteerde snarenplukker liet zich meermaals in positieve opmerken met catchy riffs en spetterende solo’s. De visuele show, met een futuristisch uitziend oog in de vorm van een grote ballon, inclusief rookkannonen, gaf het geheel extra flair. Jammer echter dat het bandlogo hierdoor wat uit beeld verdween.
Zoals altijd stond de muziek centraal en die was van een hoog niveau. De setlist bood een uitgebalanceerde mix van oud en nieuw werk met oorwormen als ‘Nationwide’, ‘1000 Miles‘ en ‘Living On The Run’. Een opvallend moment was er tijdens ‘Beg Beg Beg’, waarin een stukje War Pigs (Black Sabbath) werd verwerkt als ode aan Ozzy Osbourne.
Met ‘A Shot At Redemption’ sloot H.E.A.T de avond op overtuigende wijze af. En bewees daarmee nog eens dat melodic rock anno 2025 springlevend is, zeker wanneer het met zoveel professionaliteit en spelplezier wordt gebracht. Een optreden dat het publiek met een brede glimlach huiswaarts stuurde, al mocht de set met een klein anderhalf uur gerust wat langer hebben geduurd.
