Nederland, land van bordelen, kaas en tulpen. Dat zeggen de clichés. Nederland heeft ook een aantal rockbands die de boel op stelten kunnen zetten. Drie van hen zijn vandaag afgezakt naar De Casino in Sint-Niklaas waar onder de vlag van DC Rocks regelmatig het – nagenoeg uitverkochte - kot wordt afgebroken. De bands van vanavond zijn verweven met elkaar op meerdere manieren. Van splitalbums, zingen bij elkaar tot het produceren van elkanders albums. Bij Rock Tribune kennen we wel iets van het kot afbreken en dus trekken we naar Sin City voor een feestje.
Tekst: Kurt Van Driessche - Foto’s: Toon Sneyers
DIKKE DENNIS & DE RØCKERS (666) mag de spits afbijten vanavond. Op de tonen van ‘Beertje Colargol’ komen de Rukkers het podium op om een rockende versie van ‘Hocus Pocus’ te spelen. Eens dat ten einde zien we ook Dikke Dennis verschijnen. Deze man is een fenomeen. Hij werd bekend als gastzanger en podiumclown van Peter Pan Speedrock, maar was al snel meer dan dat. Het ging van een grap naar veel meer dan dat. Al snel werd hij onderdeel van hun liveact, daarover straks meer. Dennis Overweg, afkomstig uit de Jordaan in Amsterdam, is vleesgeworden rock-‘n-roll. Hij heeft drie hobby’s: zuipen, snuiven en hoeren neuken. Wat we zien is een spektakel. Muzikaal is deze band simpel te omschrijven: ze spelen een mix van rock, psychobilly en punk en hun teksten zijn in de moedertaal. De performance is heel wat anders. Tijdens het begin van de set draagt de zanger een bontjas in tijgerprint die na een paar nummers plaats ruimt voor zijn blote bast. Opvallend zijn de twee muizenvallen die zijn tepels omknellen. Er is ook overvloedig veel bier aanwezig op het podium, we tellen tot zeven die in zijn mond verdwijnen, en net voor Dennis ‘Ik Ben Zo Wild, Man’ inzet, giet hij een blikje stierenvocht over het zichzelf uit. Dat ze graag in ons land spelen, bewijzen ze door ‘De Wilde Boerendochter’ in te zetten. Het op dat moment aanwezige publiek zingt gretig mee. Tussendoor toont Dennis ons zijn koptalent door regelmatig zijn microfoon een kopstoot te geven terwijl hij hem weggooit. Het bloed dat over zijn voorhoofd gutst, doet hij af als gezever. Eindigen doet de band met ‘Chocomel’ en een cover van Turbonegro’s ‘Selfdestructo Bust’. Het geluid was niet heel goed, maar we hebben ons toch 35 minuten de ogen uitgekeken.
Wie BATMOBILE (7) zegt, denkt meteen aan de bolide van de vleermuisman, maar als je iets van muziek kent, weet je dat dit een steengoede psychobillyband is. Actief sinds 1983, dat verraadt hun leeftijd, maar niet hun energieniveau. Na de intromuziek, ‘Here Comes The Batmobile’, vertrekt hun karretje van nul naar honderd in 4 seconden. Jeroen (zang/gitaar) en zijn broer Eric Haamers (contrabas) vullen het voorste stuk van het podium terwijl drummer Johnny Zuidhof met strakke hand het tempo aangeeft. Straf is dat Batmobile al veertig jaar in dezelfde bezetting speelt. De zebra-gestreepte contrabas van Eric heeft bovenaan een schedel staan, die hij regelmatig een kusje geeft, schattig! Een nummer als ‘Police At The Door’ doet de harten sneller slaan en ook bij de oude rocker, die Jeroen is, vliegt het hemd open. Het is dan ook broeierig in DC.
Voordeel van de muziek van Batmobile is dat die zich makkelijk laat meezingen, zo is het dikwijls de titel die in herhaling valt. Zo passeren songs als ‘Rock-‘n-Roll And Alcohol’, ‘From The Get Go’ en ‘Killers Crew’ makkelijk. Jeroen zoekt zeer vaak de rand van het podium op als hij niet moet zingen. Snedig gitaarwerk is zijn deel. Spijtig moeten we vaststellen dat het mini-podium vooraan niet is verlicht. Zo speelt hij dikwijls in het donker en dat is zonde. Zelfs een veertigtal minuten ver zakt de snelheid van de show niet. De setlijst is minutieus samengesteld. Het hek is helemaal van de dam eens de band ‘Ballroom Blitz’ van The Sweet speelt. Het publiek gaat gretig in op de tonen van de muziek en slaan aan het dansen met meer enthousiasme dan tot dan toe het geval was. Bij ‘Frenzy’ is zelfs de halve zaal aan het dansen en bij het afsluitend nummer ‘Transylvanian Express’ is dat driekwart van de hele keet. Omdat het publiek er nog niet genoeg van heeft, grapt Jeroen even dat de toegift 500 euro heeft gekost want hun tijd was op. Maar voor dat bedrag was Anja, de strenge hand in De Casino die elk concert in goede banen leidt, iets toegeeflijker. Een cover van ‘Ace Of Spades’ is ons deel. Wat in het begin van de avond eerder Stray Cats op speed was, is uitgegroeid tot het psychobillymonster dat Batmobile is. De oude rotten leveren een puike prestatie.
Als laatste is PETER PAN SPEEDROCK (7) aan de beurt. Deze Eindhovense band bestaat ook al dertig jaar, met een tussenpauze van vijf jaar die ze hadden van 2016 tot 2021. Ze spelen eerlijke, no-nonsense rock. Op het podium zijn ze een heuse wervelwind. Dat lijkt ook zo vanavond. Aangekondigd door Dennis, De Dikke, stormt het trio de bühne op. Ze steken van wal aan de snelheid van het licht en voor we het goed en wel beseffen zitten we al drie nummers ver in de set. Het publiek lust er wel pap van, want we zien van bij het begin een grote moshpit en crowdsurfers. Eén van hen kent wel een onfortuinlijke landing, face first, op de grond, maar kan na wat rust terug aan de bak. PPSR speelt strak, maar het geluid is een zooi. Naarmate het concert vordert, lost de geluidsvrouw van dienst dat wel op.
Wat ons wel opvalt, is dat het publiek met een kwart is verminderd na de Rotterdammers voor hen. Spijtig! Dat laten de heren niet aan hun hart komen, want ze amuseren zich te pletter. Lupulus is iets dat Peter en de zijnen wel kunnen smaken en we krijgen een bedankje voor ons gerstennat. Eén van de reden dat ze graag in ons land komen. Na ongeveer drie vierde van de set druipen er nog wel wat mensen af, vermoedelijk om hun trein te halen. Op het podium gebeurt het onvermijdelijke en springt Dennis het podium op. Hij giet twee flesjes ad fundum in zijn keelgat, grijpt de microfoon en gilt: “Deze kennen jullie allemaal!” waarna hij ‘Schoppen Aas’ inzet. De Nederlandstalige cover het Mötorheadnummer laat het publiek doen waarvoor we gekomen zijn, nl. het kot afbreken.
Een avondje rock-‘n-roll in Sint-Niklaas stelt nooit teleur. Dat zullen alle aanwezigen beamen. Zorg dat je er volgende keer bij bent, is ons devies voor een volgende editie!
