De organisatoren achter het Samhain festival mochten afgelopen maandag het ‘sold out’ bordje aan de deur van de Cactus Club in Brugge hangen, want daar kwam het Britse collectief UNCLE ACID & THE DEADBEATS vergezeld van GAUPA en BLOOD CEREMONY enkele blikken doom en psychedelica opentrekken.
Tekst en foto’s: David Van Brabandt
Het Zweedse GAUPA (7) mag de festiviteiten aftrappen en in een half uurtje het reeds talrijk aanwezige publiek opwarmen. Het vijftal wordt aangevoerd door zangeres Emma Näslund, die meermaals bewijst over een prima stel stembanden te beschikken en ons meermaals aan het IJslandse elfje Björk doet denken. Zweden en stoner rock is al langer een match made in heaven en dit werd ook door deze dame en heren nogmaals bevestigd.
BLOOD CEREMONY (8.5) heeft al wat meer kilometers op de teller en nodigde de aanwezigen uit om samen met hen het zopas verschenen vijfde album The Old Ways Remain te vieren. De Canadezen zijn al sinds 2008 gehuisvest bij Lee Dorrian’s Rise Above Records, maar helaas mochten we dit fijne gezelschap nog niet eerder live aanschouwen. De dwarsfluitpartijen van Alia O’Brien doen onvermijdelijk even aan Jethro Tull denken, maar ook op orgel en vocaal vlak komt deze dame uiterst indrukwekkend voor de dag. Doe daar nog een duo gitaristen bij dat knalde alsof hun leven ervan af hing en het hoeft weinig betoog dat dit een heerlijke show was. Een band om te onthouden!
Nauwelijks een half uurtje later was UNCLE ACID & THE DEADBEATS (8.5) aan de beurt. Eerst en vooral willen we even benadrukken dat alle drie de bands in Cactus Club over een prima geluid konden beschikken, maar het gitaargeluid van Uncle Acid kwam met een extra knisperend laagje en zat heerlijk in de mix. Met het uit Mind Control afkomstige Mt. Abraxas stak de nonkel het vuurtje aan, hierbij vergezeld van de betere horrorpsychedelica geprojecteerd op het videoscherm. Publiekslievelingen als ‘Death’s Door’, ‘Pusher Man’ en ‘13 Candles’ zaten al vrij vroeg in de set, wat de temperatuur al snel enkele graden deed stijgen en op algemene goedkeuring kon rekenen.
Kevin Starrs en Vaughn Stokes duelleerden amicaal zowel op zang als gitaar en zorgden voor een eerste broeierig hoogtepunt met het episch uitgesponnen ‘Slow Death’. Wanneer dan niet veel later ook nog achtereenvolgens ‘Melody Lane’ en ‘I’ll Cut You Down’ de revue passeren, gaat de hens er helemaal in en kolkt de Cactus Club ten volle. ‘No Return’ sluit profetisch af en laat ons met een gelukzalig gevoel huiswaarts keren. Dat de nonkel zijn lekkerste riffs meegebracht had, lezen wij nadien op Facebook van mensen die er verstand van hebben, en daar kunnen we enkel volmondig mee akkoord gaan.
