Headliners lossen verwachtingen in op OILSJT OMPLOFT

Oilsjt Omploft is al jaren een gezellig onderonsje voor de liefhebbers van punk, hardcore en metal. Het festival slaagt er telkens mooi in om de verschillende genres mooi te laten samengaan.

Teksten: Peter Vanhecke, Vic Van den Abeele – Foto’s: Tomy Devogelaere

Voor de editie van dit jaar kreeg het Belgische TOPLESS HELICOPTER LESSONS (8), in de categorie ‘terug van weggeweest’, de eer om het feestje te openen. THL gaf vorig jaar al een reünieconcert op het Loco Loco Fest en mocht dat op Oilst Omploft nog eens mooi overdoen. De band uit Hamme liet meteen na al die jaren nog een steeds frisse en gedreven indruk na. Songs als ‘No Change No Sequal’, ‘Vegan Ex-Cannibal’, ‘Rollin Again’ en ‘She Doesnt Love Herman’ werden door het publiek enthousiast onthaald. Hopelijk zien we deze jongens nog meer op onze Belgische podiums.

VULTURE (7) bracht vorig jaar nog de plaat ‘Sentinels’ uit en kwam die in al zijn glorie voorstellen. Duitse thrash volgens het boekje en met een grote knipoog naar de ‘Teutonic Four’. Door de niet zo bijster goede sound kwam de set van Vulture behoorlijk rommelig over. Vooral bij de snelle songs was het meermaals een chaos. Gelukkig klonken de tragere nummers een stuk beter. Songs als ‘Clashing Iron’, ‘Where There’s A Whip’ en ‘Star Crossed City’ kunnen dan ook niet typischer klinken en live weet Vulture ze ook wel met de nodige passie te brengen. De knap gespeelde afsluitende cover ‘Lessons In Violence’ van Exodus maakte van het optreden toch nog een aangenaam schouwspel.

SCHEISSE MINNELLI (8) is al jaren een graag gezien punkband op de Europese podia. De Duitse act uit Frankfurt kwam hier mooi bewijzen dat ze eigenlijk wel als een topband mogen omschreven worden. Voor deze groep was er dan ook duidelijk wat volk afgezakt naar Aalst. En die kregen een leuke set van deze hardcoreband. Nummers als ‘Buried In Debt’, ‘Avoid The Noid’, ‘Yer In A Trance’ en ‘Room Of Doom’ bulken van de energie, waarbij de Amerikaanse zanger Samuel el Action, duidelijk de drijfveer en energiebom van de band is.

DESTRUCTION (9) hoeft op zich al geen uitleg meer. Al jaar en dag één van de vaandeldragers van de Duitse en zelfs Europese thrash. Met hun jongste wapenfeit ‘Birth Of Malice’ bewezen ze dat ze nog steeds bij de top behoren en live is dat eveneens zo. Vanaf de opener ‘Destruction’ tot de afsluiter ‘Bestial Invasion’ bouwden Schmier en zijn bende een waar thrashfeestje op Oilst Omploft met een setlist die het oude werk mooi afwisselde met de songs van de nieuwe plaat. Nieuwe nummers als ‘No Kings, No Masters’, ‘Destruction’ en ‘A.N.G.S.T.’ passen heel goede bij klassiekers als ‘Invisible Force’, ‘Life Without Sense’, ‘The Butcher Strikes Back’, ‘Curse The Gods’ en ‘Thrash Till Death. Al moeten we wel toegeven dat we Schmier de ultieme klassieker ‘Mad Butcher’ al beter hebben horen brengen. Waarbij de meerwaarde van twee gitaristen op het podium voor Destruction hier nogmaals mooi bewezen werd.

Eveneens in de categorie ‘terug van weggeweest’ kreeg het Amerikaanse RKL (Rich Kids On LSD) (9) de eer om de eerste dag af te sluiten. En dat de band dat met verve deed, was meer dan duidelijk. RKL geeft op het podium een meer dan professionele uitstraling en ook de muziek van deze nardcoreband (West Coast hardcore), mag als het neusje van de zalm omschreven worden binnen het genre. RKL ging met een rotvaart door hun set, waarbij er met de knotsgekke zanger wel wat te beleven was op het podium. Nummers als ‘Scab on My Brain’, ‘Lies’, ‘Hangover, ‘Ded Teds’, ‘Give It Up’ en ‘Think Positieve’ waren de hoogtepunten in de reguliere set. De bisnummers  ‘Block Out’, ‘Betrayed’ en ‘Pothead’ maakten het plaatje compleet.

Dag twee mocht dan al even opgang zijn geschoten, wij startten met het Duitse NOCTURNAL WITCH (8). Hun black, thrash metal werkte meteen aanstekelijk. Vandaag kregen de aanwezigen vooral nummers uit hun tweede langspeler ‘A Thousand Pyres’ uit 2019 voorgeschoteld. In een razendsnel tempo werkt het viertal hun set af.

Volgende op het podium was het Amerikaanse LOWER CLASS BRATS (7) uit Austin, Texas. Een band waarvoor duidelijk heel wat aanwezigen waren afgezakt naar Aalst. Zij zagen deze street punk band aanvankelijk wat aarzelend beginnen, maar naar mate de set groeide, leek ook de band mee te groeien. Toch merkten we ook heel wat aanwezigen op die halfweg de set afhaekten. Ook wij zochten na enkele nummers de bar al op.

Dat werd goedgemaakt door crossoverband INSANITY ALERT (9) die vol uit de startblokken schoot. Dat je het vooral niet te serieus moet nemen, bewezen deze heren wel. Zo praatte de frontman elk nummer als een stand up comedy kerel alles netjes en elkaar en voorzag hij bijna elke song van een passend bordje met opschrift. Nummers als ‘Welcome To Hell’, ‘I Come/ I Fuck Shit Up/ I Leave’ en ‘Why Is David Guetta Still Alive’ konden op veel bijval rekenen van zowel de aanwezige punkers als metalheads.

Na al die gekheid was het de beurt aan de legendes van COCKNEY REJECTS (6). Dankzij hun grootste hit ‘Oi, Oi, Oi’ lagen ze begin de jaren tachtig mee aan de basis van wat later de oi punk zou worden. Dat ze dit nummer tot het allerlaatste bewaarden, was dan ook geen verrassing. Daarvoor kregen de aanwezigen een bloemlezing uit hun lange carrière. Toch leek de machine van de Cockney Rejects af en toe eens tegen te pruttelen. Het was vooral frontman Jeff Geggus die het bij momenten echt liet afweten. Vooral door tussen de nummers door veel te lange verhalen op te rakelen uit het verleden. Jammer, maar helaas!

Van lange verhalen was er echter geen sprake bij de Noorse legendes van AURA NOIR (9). Het was meer dan tien jaar geleden dat het viertal nog eens in ons land te zien was. Dat alleen maakte dit optreden bijzonder en niet te missen. Al snel bleek ook dat deze black metalband nog niks aan snelheid heeft moeten inboeten. Openen deden ze met ‘Black Thrash Attack’ om daarna nog een versnelling hoger te schakelen met ‘Blood Unity’ en ‘Upon The Dark Throne’. Zonder er veel woorden aan vuil te maken werkte het viertal hun set af. Afsluiten deden ze met ‘Conqueror’. Aalst hebben ze in elk geval overwonnen. Hoewel het geluid misschien niet altijd even goed zat, kregen de de aanwezigen toch een prima afsluiter voorgeschoteld.