Terwijl Sinterklaas al enkele jaren midden november zijn intrede maakt met zijn stoomboot, staat er bij ons al jaren een andere vaste waarde op de kalender. Het Nederlandse HELLDORADO, ooit begonnen als Speedfest, staat namelijk garant voor een leuk indoorfeestje. Maar liefst twintig bands krijg je voor de kiezen als bezoeker, verdeeld over drie podia. Onmogelijk dus om alle bands te gaan bekijken. Toch kwamen wij terug met onderstaand sfeerverslag.
Tekst: Vic Van den Abeele – Foto's: Istvan Bruggen
Lion Stage
Op de affiche slechts één Beligsche band deze editie, maar wel eentje waar we trots op mogen zijn. COBRA THE IMPALER (8) gaat hard. Vooral in België, maar ook in Nederland lijkt het een graag geziene band te zijn, getuige daarvan de hal die op dit vroege uur al aardig is volgelopen. Het vijftal maakt van de gelegenheid gebruik om in de eerste plaats nummers uit hun jongste album ‘Karma Collision’ te spelen. Een bewuste maar prima keuze. Ze krijgen het publiek dan ook direct mee met hun stoner.
Het Amerikaanse viertal van PALLBEARER (8) moet, net zoals afgelopen weekend op Hell’s Balls, naar onze mening iets te vroeg aan de bak. Deze doomband kan je het best omschrijven als ‘vrij speciaal’. Door de jaren heen geëvolueerd van robuuste band naar de wat mildere, soms emotionele kant. Een evolutie die wij wel weten te smaken. Dit zorgt er ook wel meteen voor dat spelen van dit soort muziek in een grote hal vrij moeilijk wordt. Als er aan het begin van de set dan ook nog eens technische problemen voordoen, dan weet je dat het een hobbelige set zal worden. Toch blijft het viertal perfect in hun rol en weten ze alsnog nummers als ‘With Disease’ en ‘Worlds Apart’ impact te maken.
Minder subtiel gaat het eraan toe bij de heren van NAPALM DEATH (6), de grindcore/death metal-iconen die al jaren garant staan voor prima liveshows. Grote afwezige op het podium is vandaag is bassist Shane Embury. Akkoord, hij durft al eens vaker voor een tournee te passen, maar doorgaans wordt dat gemis prima opgevangen. Ditmaal staat het geheel echter toch maar wankel op het podium. Vooral bij frontman Barney Greenway, die overigens al 55 jaar is, loopt het moeizaam. Hij praat veel en dan weet je dat hij niet 100% is. Naarmate de set vordert en de hits als ‘Suffer The Children’, ‘Scum’ en ‘From Enslavement To Obliteration’ de revue passeren, lijkt het dan toch iets beter te gaan. Toch merken we hier voor het eerst dat er ook op helden als Napalm Death een vervaldatum op zit.
Groter kan de stijlbreuk haast niet worden: van het lompe Napalm Death naar de subtiele bluesy stoner van het Zweedse GRAVEYARD (9). Afgelopen week wisten ze ook al enorm te overtuigen tijdens Hell’s Balls en dat doen ze hier nog eens fijntjes over. Opnieuw zonder al te veel woorden weet het vijftal het publiek moeiteloos in te pakken. Met nummers als ‘Goliath’ en ‘Hisingen Blues’ kan je dan ook weinig fout doen. En dan moesten de kleppers ‘Uncomfortably Numb’, ‘Ain’t Fit To Live Here’ en ‘The Siren’ nog komen. Het blijkt een prima zet dat frontman Joakim Nilsson zich enkel nog op de vocalen moet concentreren, nu hij het gitaarwerk aan iemand anders heeft overgelaten.
Afgelopen weekend was het allesbehalve smooth sailing voor de heren en dame van BARONESS (9). Vooral hun bassist kreeg het hard te verduren. Zo ziek als iets het podium op en toch werkte hij de set af. Details gaan we u besparen, maar er was wel degelijk een reden waarom de man bijna de volledige set uit beeld stond. Ook hier in Eindhoven lijkt het niet bepaald vlot te lopen voor het viertal. Ditmaal heeft de drummer, die nauwelijks iets door zijn monitors hoort, een pechdag.
Toch blijft ook nu de kalmte bewaard en zet opener ‘Last Word’ meteen de perfecte toon. Vandaag krijgen we wel een langere setlist. Daarbij blijven ‘March To The Sea’, ‘Shock Me’ en de megahit ‘Take My Bones Away’ het prima doen bij het publiek. Toch waren wij ook blij dat we ‘Isak’, een nummer uit hun beginperiode, nog eens live hoorden voorbijkomen.
Cobra Stage
De populariteit van Raven is in België ongetwijfeld gestegen sinds hun deelname aan De Slimste Mens. In Nederland had hen die status echter al. Dat de grootste hal dan ook helemaal vol is gelopen voor DOOL (9), is niet te verwonderen. De band is net terug van een Europese tournee met het Franse Hangman’s Chair en staat dan ook vastberaden en routineus op het podium. Van hun jongste plaat ‘The Shape Of Fluidity’ krijgen we maar liefst vijf nummers voorgeschoteld. Opener ‘Venus In Flames’ lijkt eerst maar wat lauw ontvangen te worden door het publiek. Maar vanaf ‘The Hand Of Creation’ is de sfeer helemaal goed. Afsluiten doet Dool met hun cover van Killing Joke’s grootste hit ‘Love Like Blood’, gevolgd door het geweldige ‘Oweynagat’. Dool stelt nooit teleur en dat doen ze hier op Helldorado ook niet. Benieuwd hoe de band onthaald zal worden op Alcatraz komende zomer!
Iets minder serieus gaat het eraan toe bij het Nederlandse JOHN COFFEY (8). Zij lijken met hun punk/rock-’n-roll helemaal terug van weggeweest en zijn ... populairder dan ooit. Gedurende de volledige set zie je mensen moshen en crowdsurfen. Het is één groot feest dat vooral tijdens ‘Relief’ helemaal losbarst. Bij ‘SING and hope it’s out of tune’ gaat het hek helemaal van de dam. Feest, feest en nog eens feest! Altijd leuk om die Nederlanders op een podium aan het werk te zien.
Over feest gesproken. In Eindhoven Rock City kunnen ze er wat van, zeker wanneer huisband PETER PAN SPEEDROCK (9) speelt. Al snel waan je je op één groot familiefeest, waarbij iedereen iedereen lijkt te kennen. In sneltempo vuren ze de nummers op ons af en natuurlijk ontbreekt ook Dikke Dennis niet om vrolijk ‘Ace Of Spades’ te komen meebrullen. Dat zal hij nog een aantal keer doen en keer op keer weet ook hij te verbazen.
Ook Peter Pan Speedrock dacht even aan stoppen, maar wat zijn we blij dat we ze op dit jaarlijkse familiefeest nog eens alles zien geven! Zo lijkt ook het grootste deel van het publiek er over te denken. Na het afronden van hun set is het opmerkelijk rustiger in het klokgebouw. Uitgedanst, uitgefeest en uitgezopen misschien ook wel! Rock-’n-roll will never die!
Tarantula Stage
Het kleinste, maar misschien wel het gezelligste podium van de drie. Hier spelen de pure, onversneden rock-’n-roll/metal-bands. Zoals het Amerikaanse ZEKE (7), een band waarbij subtiel niet in hun woordenboek staat. In een recordtempo worden maar liefst 36 (!) nummers de zaal in geslingerd. Soms zo snel dat je het helemaal niet doorhebt dat ze alweer aan een volgend nummer zitten. Jammer genoeg wil het geluid voor de heren hier vandaag niet mee, want ook dat zorgt voor wat verwarring. Jammer! Want Zeke live is altijd top.
Het Schotse HELLRIPPER (8) is populair en dat heeft de jonge speed/thrash-band zelf ook goed door. Als bezetenen touren ze constant door Europa. Het ijzer smeden wanneer het heet is heet zoiets. ‘All Hail The Goat’, ‘Nekroslut’ en afluister ‘Headless Angels’ kunnen allemaal op het nodige enthousiasme uit het publiek rekenen. Altijd leuk om deze heren aan het werk te zien.
Officieel last het Zweedse Nifelheim even een pauze in. In de wandelhangen horen we echter andere verhalen. De relatie tussen beide broers Gustavsson zou verzuurd zijn. Vandaar dat HELLBUTCHTER (8) nu onder zijn eigen naam verdergaat. En zo mag je zijn band ook zien: een verderzetting van de speed black metal van de ‘hoofdband’. Over het logo en de outfit heeft Per niet al te lang zitten nadenken. In tegenstelling tot wat we stiekem hoopten, krijgen we echter geen nummers van Nifelheim te horen.
Wel spelen ze zowat het debuut van Hellbutchter integraal. Opener ‘The Sword Of Wratch’ klinkt aanvankelijk wat rommelig, maar vanaf ‘Violent Destruction’ hebben de Zweden hun zaken netjes op orde! Wat volgt, is pure chaos. Kortom, wat je van Hellbutcher ook verwacht! ‘The Ides Of March’, een cover van het Iron Maiden-nummer, komt helemaal uit het niks, maar zorgt wel voor een prima einde!
