Uitverkochte EINDHOVEN METAL MEETING geniet van sterk black metal getinte editie

De jaarlijkse editie van Eindhoven Metal Meeting midden december is voor de meeste liefhebbers van extreme muziek steevast het einde van het festivalseizoen. Als je de affiche van dit jaar overliep, dan viel het op dat deze editie zeer ‘black metal’ getint was. Bands zoals Asphyx en Fleshcrawl die in het vakje ‘traditionele old school death metal’ kunnen gestoken worden, waren tijdens deze editie in de minderheid. Met exclusieve optredens van o.a. Dark Funeral, Agent Steel en Katatonia stonden er echter een hoop bands op het podium die je nu niet direct alle dagen te zien krijgt en waar velen zich ongetwijfeld op verheugden. Impaled Nazarene werd zo’n twee weken voor datum onder druk van de zaal Effenaar van de affiche gehaald, een beslissing die de organisatie betreurde en dagenlang voor heel wat discussies op het internet zorgde. De rangorde op zaterdag werd hierdoor wat aangepast en Deathless Void - die een late-night show gaven - werd als extra band geboekt. Eindhoven Metal Meeting was ondanks de voorafgaande commotie in de media ook dit jaar weer uiteindelijk gewoon volledig uitverkocht. Aangezien mijn collega op het laatste moment ziek was geworden, hebben we dit verslag in ons eentje gemaakt. Letterlijk alle bands meepikken was uiteraard onmogelijk, vandaar dat we hier en daar ook eens gewoon ‘onze kop hebben binnen gestoken’ en we geen scores hebben toegekend.   

Tekst: Steven Willems – Foto’s: Paul Verhagen Photography

Iets wat ons toch eerst even van het hart moet: wat hebben we toch een gruwelijke pesthekel aan het zowat tien kilometer lange stukje beton dat iedere Belg kent onder ‘de Antwerpse Ring’. Het maakt tegenwoordig geen moer uit om hoe laat of op welke dag je dat stukje ellende moet trotseren ... je zit gegarandeerd vast in een gruwelijke file die van zowat de rustigste automobilist een schuimbekkend monster maakt. Er ruim drie uur over doen om van Gent naar Eindhoven te rijden ... het is eigenlijk te belachelijk voor woorden, mocht het niet gewoon de realiteit zijn. Het zorgde er ook voor dat we de eerste bands, met name THREE EYES OF THE VOID, de Belgische death metalband FRACTURED INSANITY, MALPHAS, UNDERGANG, SVARTTJERN en ASAGERAUM volledig aan ons zagen voorbijgaan.

De eerste band die we in de grote zaal aan het werk zagen, was het Duitse EMPYRIUM. We volgen Empyrium al sinds hun eerste demo ‘... Der Wie Ein Blitz Vom Himmel Viel...’ uit 1995, maar hadden de band vreemd genoeg nog nooit eerder live aan het werk gezien. Het feit dat Empyrium zo goed als nooit een optreden in Nederland en België geeft, zit daar zeker voor iets tussen. Empyrium bracht in Eindhoven een geslaagde old school set waarbij de eerste twee langspelers ‘A Wintersunset...’ en ‘Songs Of Moors & Misty Fields’ in de schijnwerpers stonden. Dat was een verstandige keuze aangezien het EMM publiek wellicht het meest met deze albums is vertrouwd. Frontman Markus Stock en zijn bandmakkers werden geruggesteund door violiste Caroline Solmona die met haar vioolpartijen de nummers een extra haast romantische toets gaf. Heel geslaagd!

Er zijn weinig death metalbands die zodanig het karakter van ‘de coole buurjongens waar je gezellig mee kan ouwehoeren en een biertje mee kan drinken’ hebben als ASPHYX. Asphyx is een band die de voorbije jaren al op zowat ieder festival stond, en waarbij je wel eens het gevoel kan hebben dat de band nog eerder weinig kan verrassen. Dat bleek in Eindhoven echter een grote misrekening. Van zodra de band opende met het oudje’ Vermin’, was het alle hens aan dek. De goesting bij frontman Martin van Drunen droop er gewoonweg vanaf. Als geen ander weet hij het publiek bij een show te betrekken en grijnst daarbij steevast goedkeurend in het rond. We hebben ook bij geen enkele band gedurende het hele weekend zo’n enthousiasme in het publiek gezien als bij Asphyx. Het was eerst nog twijfelachtig of het concert effectief ging kunnen doorgaan, aangezien drummer Husky kampte met een hernia en zelfs een spuit morfine had gekregen om de pijn te verbijten. Ontzettend veel respect dan ook dat hij toch heeft doorgezet. Aan zijn spel was trouwens niets op te merken. Ware krakers van de jongste albums zoals ‘Molten Black Earth’, ‘Knights Templar Stand’, ‘Forerunners Of The Apocalypse’ en vooral ‘Deathhammer’ zijn al lang zowat in het geheugen van iedere death metalliefhebber gebeiteld en staan in tussentijd mooi zij aan zij met oudjes als ‘Wasteland Of Terror’, ‘The Rack’ en ‘Last One On Earth’. Het mooie licht, de rookzuilen, sporadische pyro-effecten en een waar monstergeluid deden de rest. Een heerlijke show!

Het Zweedse DARK FUNERAL was wellicht voor de meesten de eigenlijke headliner deze avond aangezien de band een speeltijd van 70 minuten ter beschikking kreeg. Dark Funeral is met net geen 1 miljoen volgers op Facebook een van de populairste black metalbands, en dat merkte je ook. De zaal stond namelijk helemaal afgeladen vol en als liveband staat Dark Funeral er gewoonweg. De band had een mooie productie meegebracht met grote backdrops, veel rook en mooi licht. Heljarmadr - die er sinds 2014 bij is - heeft zich in de loop der jaren eveneens ontwikkeld tot een goede frontman. De nadruk lag op hun twee jongste langspelers ‘We Are The Apocalypse’ en ‘Where Shadows Forever Reign’, maar een oudje als ‘My Dark Desires’ van hun debuutalbum ‘The Secrets Of The Black Arts’ doet het uiteraard ook altijd goed. Begin januari trekt Dark Funeral opnieuw door Europa als headliner samen met Fleshgod Apocalypse en doet daarbij o.a. op 5 januari 2025 Sint-Niklaas aan. Fans van de band kunnen de datum alvast noteren.

We moeten toegeven dat we, afgezien van hun debuutalbum ‘Black Shining Leather’, niet zo heel erg vertrouwd zijn met het songmateriaal van CARPATHIAN  FOREST. Over hun liveprestaties hoorden we van collega’s en vrienden op voorhand weinig positieve dingen. We zijn niet echt de grootste black metalkenners, maar wat we in Eindhoven zagen, vonden we op zich niet verkeerd. Het concert was weliswaar een beetje slordig, maar de lekker nonchalante ‘fuck you’-houding vonden we best wel iets hebben. De zangpartijen van frontman Nattefrost gaan van bijna triomfrijke uithalen en rauwe screams tot bijna punk-achtige zang, maar ook hier weer past de ‘lak aan alles’-houding goed bij de muziek. Het continu zwaaien met het kartonnen kruis had echter niet gehoeven en de bizarre danspassen (!) van de toetsenist gaven heel het gebeuren soms een wellicht onbedoelde komische toets. Carpathian Forest bracht een doorsnede van hun werk en had tot onze vreugde hun beruchte cover van ‘A Forest’ (The Cure) eveneens in de set gestoken. Nummers als ‘Black Shining Leather’ en ‘Sodamasochistic’ van het debuutalbum werden begeleid door grote projecties van ziekenhuispatiënten die aan een beademingsmachine liggen ... beelden die veel verontrustender overkomen dan pentagram-symbolen of wat dan ook. Carpathian Forest was een ietwat aparte afsluiter, maar vervelen deden ze niet.

Het Noorse duo DEATHBARREL was op muzikaal vlak zonder enige twijfel de meest uit de band springende band op vrijdag. Dit gezelschap lijkt zo uit een late-night bar uit Tennessee te zijn geplukt en brengt rustige countrymuziek begeleid door akoestische gitaar die ergens wat aan Johnny Cash en Willie Nelson deed denken. Hier en daar werden er wat voorzichtige danspasjes gezet, het publiek leek het dus wel te smaken.

We waren behoorlijk verrast door de grote belangstelling voor de Italiaanse death metalband HOUR OF PENANCE. De kleine zaal was voor deze band namelijk helemaal volgelopen, er was letterlijk geen doorkomen meer aan. Hour Of Penance bracht razendsnelle, ontzettend strak gespeelde en vrij technische death metal met haast continue blastbeats, een beetje vergelijkbaar met bands als Hate Eternal en Rebaelliun. Hun muziek was ergens een beetje te steriel en doorsnee voor onze smaak, maar we moeten toegeven dat de band hun zaakjes als liveband zeker op orde heeft.       

De organisatie van Eindhoven Metal Meeting boekt naast al het overwegend death en black metalgeweld ieder jaar steevast eveneens enkele eerder klassieke heavy/power metalbands waarvan de gloriedagen in de mid-eighties te vinden zijn. Zulke bands zijn echter een mooi rustpunt en worden altijd enthousiast onthaald. Aan SAVAGE GRACE was het de eer om op dat vlak op vrijdag de spits af te bijten. De bezetting van de band is al jarenlang een carrousel. Van de originele line-up is vandaag de dag enkel nog gitarist Chris Logue overgebleven, maar dat maakt op zich niet zo veel uit. De band had net een Europese tournee achter de rug met Tasos Lazaris als zanger. Voor de show in Eindhoven kon de man er niet bij zijn en was er met de Spanjaard Jamie Killhead van de band Savaged een vervanger opgetrommeld. Savage Grace bracht vorig jaar hun jongste en zeer op Judas Priest-geschoolde langspeler ‘Sign Of The Cross’ uit, waarvan heel wat songs de revue passeerden. Het publiek reageerde echter zoals verwacht het meest enthousiast op de snellere oudjes zoals ‘Bound To Be Free’, ‘Fear My Way’ en ‘Sins Of The Damned’. Jamie Killhead trok zich prima uit de slag en deed regelmatig aan een jonge Rob Halford/Michael Kiske denken. Leuk concert!

De Duitse death metalband FLESHCRAWL liet de old school death metaldagen helemaal herleven met hun door de Zweedse scene geïnspireerd geluid. Het typische zagende gitaargeluid waarmee Dismember zo bekend is geworden en waar Fleshcrawl eveneens mee uitpakt, blijft in een live-situatie toch wel gewoonweg heerlijk. De gitaartandem Apu Reisch/Christian Kalbrecht headbangde dat het een lieve lust was en was een genot om bezig te zien. Fleshcrawl draait al meer dan dertig jaar mee en kan dan ook probleemloos een set van vijftig minuten met alleen maar krakers vullen. Met de oeroude Carnage-klassieker ‘The Day Man Lost’ werd er eveneens een mooi eerbetoon aan de Zweedse scene gegeven. Het was de eerste keer dat we de band aan het werk zagen sinds het heengaan van hun vorige frontman Sven Gross die drie jaar geleden aan kanker overleed. Zijn vervanger Borisz Sarafutgyinov deed het echter heel goed en deed ook voortdurend zijn stinkende best om het publiek mee te krijgen. Een pluim eveneens voor het zware, heavy en uitstekende geluid dat in de bekwame handen lag van onze landgenoot Erik Minnen.

Het Italiaanse VIOLENTOR mocht op vrijdag in de kleine zaal de boeken toedoen. Hun mix van (vooral) oude Venom en Bathory was zeker niet verkeerd en ideaal om met het laatste biertje van de dag in de hand nog even lekker op loos te gaan alvorens de nacht in te stappen.    

Zaterdag betekende lekker lang uitslapen en een beetje door het stadscentrum van Eindhoven trekken alvorens we voor dag twee opnieuw naar de Effenaar afzakten. De Britse formatie ANAAL NATHRAKH is altijd al een buitenbeentje in de extreme metalscene geweest en zal dat wellicht ook altijd blijven. De band staat bekend om zijn furieuze mix van grindcore, black metal, death metal en industrial-invloeden en geeft je tijdens optredens steevast een flinke lel om je oren. Anaal Nathrakh zouden we zelf bijna omschrijven als een black metalversie van Napalm Death op steroïden (of zoiets). Het is ergens best indrukwekkend om de band in het openingsnummer ‘Acheronta Movebimus’ als een ware bulldozer het podium te zien in nemen. Qua set-up houdt Anaal Nathrakh het bij koud, blauw en sfeervol licht, wat perfect werkt. ‘Forward!’ ontwikkelde zich tot een ware pletwals waarop het publiek helemaal loos ging. Frontman Dave Hunt (ex-Benediction) voelde zich duidelijk als een vis in het water in zijn rol als volksmenner, en beheerst daarbij even goed rauwe en agressieve zangpartijen als opera-achtige uithalen die perfect in een power/heavy metalband zouden passen. Hun set verschilde naar ons gevoel nauwelijks met de set die ze de voorbije zomer tijdens de festivals brachten, maar dat was uiteraard helemaal niet erg. Coole show!

THE KOVENANT gaf in hun vertrouwde line-up (Hellhammer, Sarah Jezebel Diva, Astennu, Nagash, Knut en Sverd) in Eindhoven hun eerste optreden sinds vele jaren. Aangezien het legendarische album ‘Nexus Polaris’ in de tussentijd 25 jaar is, werd het album integraal gebracht. Vanaf de opener ‘The Sulphur Feast’ zat alles goed ... een goed op elkaar ingespeelde band, een goed geluid en uiteraard veel blauw licht. Naast de songs van ‘Nexus Polaris’ werd er ook nog een uitstapje gemaakt naar de meer elektro-getinte opvolger ‘Animatronic’ met de nummers ‘In The Name Of The Future’ en het lekker dansbare ‘Jihad’. Fijn om de band na al die jaren terug te zien.

KATATONIA vinden we nog steeds een knappe band, maar is de voorbije jaren op muzikaal vlak steeds meer een gematigde en rustige koers gaan varen. Aangezien er groots met Katatonia op de affiche van EMM werd uitgepakt en de band tussen heel wat muzikaal geweld stond, hoopten we stiekem dat ze nog eens echt zouden uitpakken met een wat steviger concert. Dat was helaas niet het geval. Er werd flink getast in de jongste langspeler ‘Sky Void Of Stars’, maar oudjes zoals ‘Lethean’, ‘Leaders’ ‘Criminals’ en de hit van de band - ‘My Twin’ - ontbraken niet. Het optreden van Katatonia was op zich zeker een mooi concert, maar het had net iets te veel een ietwat voortkabbelend karakter en het effect van lang niet onaangename achtergrondmuziek. Het geluid – en zeker de zangpartijen van frontman Jonas Renkse – was trouwens heel stil in vergelijking met de andere bands. Zoals gezegd, dit was zeker niet verkeerd, maar van een headliner verwacht je ergens toch dat ze je nog eens een trap in je ballen verkopen. En dat was bij Katatonia absoluut niet het geval.

De verrassing van de dag was wat ons betreft de Duitse band CHAPEL OF DISEASE. De band is de voorbije jaren enorm gegroeid, en bracht eerder dit jaar de mooie plaat ‘Echoes Of Light’ uit. Het geluid van de band is vrij moeilijk te omschrijven, maar klinkt als een mix van oude hardrock, proggy muziek met jaren 70-invloeden en death metal met sporadische uitbarstingen. Denk aan een mix van (oude) Tribulation, (oude) Katatonia en Morbus Chron. Dit resulteert in lange, uitgesponnen en opvallend melodieuze nummers die je als luisteraar moeiteloos op een ware trip mee nemen. De songs van ‘Echoes Of Light’ en de voorganger ‘... And As We Have Seen The Storm, We Have Embraced The Eye’ werden werkelijk feilloos gebracht en waren bij momenten van een haast hartverscheurende schoonheid. Neem daarbij het heel sfeervolle licht (veel blauw en paars) en een gewoonweg glashelder geluid en je kwam uit op een perfect concert. Voor ons persoonlijk zonder meer de verrassing van de dag!

Het Nederlandse SOULBURN is de voorbije jaren wat uit de schijnwerpers verdwenen. Hun laatste langspeler ‘Noa’s D’ark’ dateert daarbij nog maar van november 2020 wat uiteindelijk nog niet zo ontzettend lang geleden is. Het was in ieder geval cool om de band weer eens aan het werk te zien. Live staat Soulburn namelijk als een huis, wat ergens ook niet verwonderlijk is met bandleden als o.a. Twan van Geel (ex-Legion Of The Damned), Eric Daniels (ex-Asphyx) en Remco Kreft (Graceless) in de gelederen. De band opende sterk met ‘Tempter Ov The White Light’ en bracht in de komende 50 minuten een mooie doorsnede van hun werk. Een van de oudere songs werd opgedragen aan William Nijhof (ex-Faal, ex-Spina Bifida), een bekende muzikant uit de Tilburgse metalscene die de week voordien volkomen onverwachts overleed aan een hartaanval. Bij de show van Soulburn viel ook weer hier opnieuw het heel mooie licht (veel rood), het goede geluid en de presentatie van de band op het podium op een positieve manier op.

Over AGENT STEEL en vooral hun frontman Jon Cyriss doen al jarenlang de meest spectaculaire geruchten de ronde. In besprekingen van optredens wordt Agent Steel zowat steevast verguisd, en het is blijkbaar altijd een beetje ‘fingers crossed’ als je als organisator een show van de band boekt. Agent Steel begon bijna een kwartier te laat aan hun show, maar ze stonden er. Naast de originele bassist George Robb werd John Cyriss vergezeld door een stel jonge en enthousiaste honden die de songs met veel pit brachten. De show in Eindhoven stond in het teken van de veertigste verjaardag van het debuutalbum ‘Skeptics Apocalypse’ waar dan ook flink uit werd geplukt. John Cyriss had soms wat moeite met de hoge uithalen, maar geen hond die daar echt om maalde. Het enthousiasme waarmee klassiekers als ‘Mad Locust Rising’, ‘Let It Be Done/Day At Guyana’, ‘Never Surrender’, Bleed For The Godz’ of ‘Rager’ zowel werden gebracht als onthaald, was mooi om te zien. Na een dik half uur was de koek helaas op aangezien de timetable gerespecteerd moest worden. Hierdoor bleven verschillende songs zoals o.a. ‘Agents Of Steel’ die wel op de setlist stonden helaas in de kast zitten.

De Zweedse thrash/death metalband DEFLESHED is ook zo’n band die je niet zo heel vaak te zien krijgt en die gewoon leuk is om naar te kijken. Hun album ‘Under The Blade’ is een bescheiden klassieker in het genre, maar de jongste langspeler ‘Grind Over Matter’ hoeft er nauwelijks voor onder te doen. Zonder poespas of enige vorm van subtiliteit hakte de band zich een weg met songs als ‘Heavy Haul’ en ‘One Grave To Fit Them All’ en liet het thrashminnend publiek zich nog eens volledig gaan.

Met Triptykon, Sinister, ...And Oceans, Mörk Gryning en Angstkrig werd er alvast een tipje van de sluier van de affiche van 2025 opgelicht. Eindhoven Metal Meeting 2025 gaat door op 12 en 13 december 2025.