Veel hoogtepunten op geslaagde EINDHOVEN METAL MEETING

Al heel wat jaren staat het tweede weekend van december geblokkeerd in onze agenda. Tussen al de recepties, Sinterklaas en Kerst door is er ook immers nog tijd om een festival te bezoeken. Eindhoven Metal Meeting slaagt er al jaren in om met een zeer sterke line up mensen van over de hele wereld naar Nederlands Limburg te laten afzakken. Maar liefst 31 bands maken er hun opwachting, verdeeld over twee dagen en twee podia. Ook wij bij Rock Tribune trokken graag naar onze noorderburen en kwamen met onderstaand verslag onder de arm terug.

Tekst: Vic Van den Abeele en Morbid Geert – Foto’s: Tomy Devogelaere (kleurenfoto’s) en Paul Verhagen Photography (zwart-witfoto’s)

Opener van het weekend was het Deense ANGSTKRIG (6). De band was een nieuw gegeven voor ons, maar een check vooraf maakte ons wel nieuwsgierig naar hun groovy black-’n-roll. Als zoveelsten met een zak over hun kop zagen ze er klaar uit om een overval te plegen ... al werden wij niet meteen overvallen door ontzag voor wat we te zien kregen. Live konden ze blijkbaar niet waarmaken wat ze op plaat laten horen en hoewel de bij momenten bluesy inslag in de songs van het trio wel leuk was, kregen we niet bepaald het gevoel dat onze vroege aanwezigheid beloond werd.

Het Vlaamse COLDBORN (7) opende in de grote zaal met grimmige black metal van de oude Scandinavische school. Meestal werd er snel en striemend gespeeld, alsof er plots binnen een sneeuwstorm was komen opzetten. De heren wisten echter de val van de eentonigheid te vermijden met een (weliswaar zeldzaam) slepend stuk hier en daar, dat samen met de typerende melancholische toetsenlijnen in de achtergrond een onopvallende, maar wel belangrijke rol speelde in de sfeerschepping. Niet mis ... maar …

… TRIVAX (8) was toch een pak beter. De platen van dit Iraans-Engelse gezelschap (waarvan hun recentste ‘The Great Satan’ wellicht het beste gekend is) mogen er wezen en zijn een opgestoken middenvinger richting gezag en islam, maar live bleken ze nog minstens zo hard te bruisen van de energie. Hun vinnige black/death met thrashriffs en -ritmes bleef meteen plakken en stilstaan was quasi onmogelijk. Dat was niet enkel te wijten aan de goede bandperformance, maar zeker ook aan de waanzinnige en furieuze expressie van frontman Shayan, die als een bezetene uit zijn ogen keek. De hele set werd verdomd strak gespeeld en knalde hondsbrutaal tegen onze trommelvliezen. Ondanks het relatief vroege uur had Trivax het publiek dan ook helemaal mee.

Het was al wel héél lang geleden dat we de Finnen van ...AND OCEANS (8) nog eens op een podium zagen. De band lag er natuurlijk een twaalftal jaar tussenuit, maar sinds hun terugkeer in 2020 is ‘The Regeneration Itinerary’ van eerder dit jaar al hun derde nieuwe album. En toch was dit hun eerste show die we sindsdien zagen. Dat maakten ze nu goed met een zeer strakke set. Hun meestal erg snelle black metal vol indringende melodieën zweepte de boel flink op, maar tussendoor zorgden de toetsen al eens voor een meer epische noot. Soms waren er iets te veel keyboards en dan wilde het al eens te clean worden: je weet wel, die afgelikte Finse keyboardsound. Gelukkig duurde dat nooit lang genoeg om de balans de foute richting te doen omslaan en toen ze in één song zelfs even een dance-beat inzetten, kon dat zelfs rekenen op jolige danspasjes in de zaal. Kortom, een geslaagde passage.

Een aantal weken terug zagen we ANCIENT (8) nog hun Europese tournee openen in Oudenaarde. Dat deden ze toen best goed, maar vooral het gemis van een tweede gitarist gooide daar wat roet in het eten. Hier in Eindhoven is deze er echter wel bij en dat zorgde meteen voor een voller en vooral beter geluid. Gelukkig maar, want opnieuw bestond de set voor het grootste deel uit nummers van hun bekendste album ‘Svartalvheim’. Afsluiten deed het Noorse viertal opnieuw met ’13 Candles’ als ode aan Bathory.

Daarna repten we ons vlug terug naar de grote zaal waar het Zweedse HELLBUTCHER (9) alles kapot zou spelen. De hoge verwachtingen werden meer dan ingelost. Speed en black metal zoals we het graag zien en horen. Zonder veel tijd te verliezen weet frontman Per Gustavsson (jawel, één van de tweelingbroertjes van Nifelheim) het publiek op te zwepen. Ondertussen is de hal trouwens aardig volgelopen. ‘Perdition’, ‘Hordes Of the Horned God’, ‘Death’s Rider’, … zowat het hele debuut van Hellbutcher werd integraal gespeeld. Volgend jaar mogen we een nieuw album verwachten, vertrouwden de heren ons toe, iets om naar uit te kijken dus. Alvorens het podium te verlaten, bracht het vijftal nog enkele odes aan hun muzikale helden. Als eerste kwam Iron Maiden aan de beurt met ‘Losfer Words (Big ‘Orra’). Daarna volgde ‘Die In Fire’ van jawel Bathory. Afsluiten deden ze met ‘Black Metal’ van Venom. Hoogtepunt! Als je het ons vraagt!

We zijn altijd gek geweest op de black thrash van ABSU (8). In 1995 zagen we hen voor het eerst in Europa, samen met Impaled Nazarene en Sadistik Exekution, toen ze hun tweede album ‘The Sun Of Tiphareth’ kwamen voorstellen. Dertig jaar later zijn ze weer op pad om die drie decennia te vieren en ook nu was hun show weer één van de hoogtepunten van het weekend. Tegenwoordig wordt frontman Proscriptor McGovern op het podium bijgestaan door de Griekse band Zemial, die de songs duidelijk helemaal in de vingers hebben. Ze leverden een vlekkeloze set af en knalden een uur als gekken met dit nostalgische black thrashfeestje. Het bleef natuurlijk regelmatig de wenkbrauwen optrekken bij Proscriptors extravagante podiumpresence. Waar de man vroeger zijn occulte hersenspinsels uitspuugde van achter zijn drumstel, staat hij al enige jaren vooraan bij de microfoon en dat ziet er vaak bizar uit: de vreemde corpsepaint, de constante ruiterstand en dan die glittermouwen die eerder aan Liberace dan aan een magiër doen denken ... En toch namen we dat allemaal voor lief, want hoe je het ook draait of keert, weinig black/thrash bands kunnen dit evenaren! Afsluiten deden ze met het iconische ‘Never Blow Out The Eastern Candle’, waarna onze kaars toch even uit was.

De eigenlijke headliner van de dag was HYPOCRISY (9) en dat was terecht. Al sinds hun begindagen in 1991 regeren ze mee aan de top van de Zweedse death metal en die status geven ze vooralsnog niet op, integendeel. Die positie verdienden ze echter met veel bloed, zweet en tranen ... en een hele resem sterke albums natuurlijk. Net als op Alcatraz festival vorig jaar hadden ze een knappe podiumproductie bij, met het drumstel op een stuk maanlander. De setlist was echter bijna compleet anders, want er werden veertien songs uit maar liefst elf albums gespeeld. Zelfs oude krakers als ‘Left To Rot’ en ‘Inferior Devoties’ werden opgediept en al veranderde hun sound later naar een meer melodieuze aanpak, toch werden deze primaire, oude en snelle raggers al evenzeer gesmaakt als het meer recente en epische werk. Een lompe stamper als ‘Let The Knife Do The Talking’ heeft toch meteen een heel ander effect op een mens dan hun epische klassiekers ‘Fractured Millennium’ of de gedoodverfde afsluiter ‘Roswell 47’, maar er werd even hard meegedaan door het publiek. Meesterlijk!

Wie na al dat lekkers nog niet helemaal verzadigd was, kon nog rekenen op een meesterlijke set van het Noorse GORGOROTH (8). Ondanks enkele technische problemen, waar overigens in de zaal niks van te merken was, raasde deze black metalband door de Effenaar. Openen zagen we hen doen met ‘Revelations’ Of Doom’. Hier zat het geluid misschien nog net niet helemaal op punt. Maar vanaf ‘Destroyer’ had de man achter de knoppen zijn zaakjes prima voor elkaar. Gelukkig maar. Want ondanks de lompe, logge black metal van deze Noren is een goed geluid cruciaal. Frontman Hoest (die we ook kennen van zijn andere band Taake) deed het prima en kon met zijn ijzige vocalen de nummers naar een nog hoger niveau tillen. Mooie afsluiter van dag één!

Na een verkwikkende nachtrust en een stevig ontbijt (lees: brunch) haasten we ons vlug terug naar de Effenaar voor dag twee. Daar mocht HIGH PARASITE (6) de spits afbijten. Deze Britse gothic rockband is het nieuwe geesteskind van Aaron Stainthorpe, die we kennen van My Dying Bride. Daar is de goede man trouwens de laan uitgestuurd. Wat er dus van laatstgenoemde band gaat worden, het blijft ons een raadsel. Want Aaron is en blijft uiteraard een geniale frontman. Toch slaagde hij er deze keer niet in om ons te begeesteren zoals hij dat gewoonlijk wel kan. Lag het aan zijn witte pak? Of simpelweg aan de misschien iets te middelmatige nummers die High Parasite heeft? Wellicht een combinatie van beiden.

Het Amerikaanse PESSIMIST (6) bracht al sinds 2002 geen nieuw album meer uit, dus waren we wat verwonderd dat ze op de affiche stonden. Je kan hen bezwaarlijk een klassieker of cultband noemen en zo goed zijn ze ook nooit geweest. We waren dan ook wat pessimistisch over wat we zouden krijgen en dat kwam uit: saaie, repetitieve death metal met weinig tot geen diepgang.

Gelukkig was er TRIBULATION (9) op het hoofdpodium ... Het niveau ging bij het Zweedse viertal meteen de hoogte in. Hun black metal had altijd wat gothic-invloeden, maar op hun jongste album ‘Sub Rosa…’ is die invloed nog nadrukkelijker aanwezig. Ook live doen deze nummers het prima en kwamen ze hier in Eindhoven prima tot hun recht. Openen deden ze met ‘The Unrelenting Choir’, gevolgd door ‘Tainted Skies’. Wat een hit blijft dit toch! Naast nieuwe songs maakte het viertal gelukkig ook wat tijd voor ouder werk. Hun ‘Children Of The Night’-album blijft voor ons persoonlijk één van de beste albums van de afgelopen jaren. Daaruit kregen we ‘Melancholia’ en met ‘Strange Gateways Beckon’ de perfecte afsluiter van een meer dan intens en beklijvend optreden. Winnaars van het weekend wat ons betreft!

TERRORIZER (9) dropte een heuse energiebom op ons met een set die integraal hun debuut ‘World Downfall’ omvatte. Deathgrind op zijn best dus, maar wat wil je met Pete Sandoval en David Vincent die de amfetamine-hartslag aan geven! Vanaf opener ‘After World Obliteration’ werden we meegesleurd voor een wilde rit down nostalgia lane. Want hey, voor een album dat al in 1989 verscheen, heeft dit opmerkelijk de tand des tijds weerstaan. Meer nog, slechts weinig hedendaagse bands kunnen tippen aan de slagkracht van deze oude rotten. Terrorizer walste als een TGV door hun set, alles neermeppend wat in de weg stond. Zelfs Possessed’s Jeff Becerra, die vanaf de kant zat te kijken, werd door hun geschifte frontman Brian Werner in zijn rolstoel het podium opgeduwd om wat rond te racen. ‘Dead Shall Rise’ werd nog heel toepasselijk opgedragen aan hun in 2006 overleden gitarist Jesse Pintado en afsluiten deden ze met de oude demosong ‘Crematorium’ (die ze later op ‘Darker Days Ahead’ heropnamen). Eén van de meest intense en uitzinnige shows van het weekend.

We waren nauwelijks bekomen van de barrage die Terrorizer op ons had afgevuurd of de volgende lading oude rotten kwam ons een extra pandoering geven. POSSESSED (9) stond zoals steeds met enorm veel goesting op het podium. Zanger Jeff Becerra mag dan in een rolstoel zitten, stilzitten doet ‘ie niet. Na de spits af te bijten met het vinnige ‘The Eyes Of Horror’, gevolgd door ‘Tribulation’ en het recente ‘Demon’, werden we veertig jaar mee teruggenomen in de tijd. Centraal stond namelijk hun fantastische debuut ‘Seven Churches’, dat door de decennia heen talloze black en death metalbands inspireerde en zelfs de term ‘Death Metal’ lanceerde met de gelijknamige song, die natuurlijk intens meegebruld werd! Iedereen ging compleet uit zijn dak bij het horen van deze resem klassiekers, zelfs de mensen die toen nog niet geboren waren ... Wat trouwens ook nog maar eens opviel, is dat dit niet zomaar primitieve death/thrash songs zijn, maar dat ze eigenlijk enorm complex en vernuftig in elkaar zitten. Eén minpunt: na deze verpletterende set kon er eigenlijk niets meer hieraan tippen!

Op nieuw werk van het Zwitserse TRIPTYKON (9) lijkt het tevergeefs wachten. Hun laatste album dateert ondertussen alweer van 2014! Maar als we oppergod en frontman Tom G. Warrior mogen geloven komt het er nu wel heel vlug aan. Wij wachten ondertussen geduldig af. Gelukkig heeft het viertal hits legio om een boeiende set te brengen. Tegen alle verwachtingen in kregen we zelfs heel wat Celtic Frost-nummers voor de kiezen. Zo kwam ‘Circle Of The Tyrants’ al vrij vroeg in de set naar voren. Ook ‘Ground’, ‘A Dying God Comming Into Human Flesh’, ‘Dethroned Emperor’ en zelfs ‘Synagoga Satanae’ maakten hun opwachting. Van een aangename verrassing gesproken! Ook op zijn 62 bewees Tom dat hij nog steeds in pure topvorm is.

Iets minder subtiel ging het er dan weer aan toe bij de black metal van NARGAROTH (7). Eerlijk is eerlijk. Erg grote fans zijn we nooit geweest van deze band. Maar hier op de Metal Meeting stond deze band wel als een huis. En vooral het publiek kon deze kille black metal appreciëren. Wij voelden echter net als velen de vermoeidheid toeslaan en namen even een pauze.

Het was jaar en dag geleden dat we het Nederlandse SINISTER (7) nog aan het werk zagen. Toen dus werd aangekondigd dat ze een exclusieve old school set zouden gaan spelen, was onze interesse gewekt. Tenslotte hebben ze het niveau van de oude krakers ‘Cross The Styx’ en ‘Diabolical Summoning’ nooit meer gehaald nadien. Zo dachten we blijkbaar niet alleen, want in de kleine zaal was amper binnen te raken. Helaas werd het één van de grootste teleurstellingen van het weekend voor ondergetekende (al was een groot deel van het publiek het daar niet mee eens). Op muzikaal gebied ging alles er wel heel strak en bot tegenaan, maar in geen tijd werden we op de kast gejaagd door het vocale luik. De putgrunts van Aad Kloosterwaard mogen er wel zijn, maar al die piggy squeals ertussen?! Laat dat aan mindere grindbandjes over, aub! 

Gelukkig zijn de batterijen net op tijd terug opgeladen voor BATUSHKA (7). Jammer genoeg moeten de heren hun rituele mis opvoeren voor een halflege zaal. Het is ondertussen al na middernacht (lees: 1u) wanneer de band zijn opwachting mag maken op het podium. Jammer genoeg zit het geluid hen ook niet mee en gaat er heel veel van de subtiele nummers verloren in de mix. Vooral de vocalen zijn bij momenten amper te horen in de mix. Jammer!