‘Het nieuwe album is geen conceptalbum maar neigt eerder naar conceptueel denken met daar een sterker kader omheen gebouwd. Wat wil ik dat jij doet met een nummer? Het belangrijkste is dat je dat zelf mag kiezen. Het zou gemakkelijk zijn moest de beste manier om metal te ervaren zijn wanneer je zit, zwijgt en luistert, maar metal is nu eenmaal het tegenovergestelde: je moet opstaan en schreeuwen. Het moet muziek zijn dat je uitnodigt om harder te feesten, sneller te rijden, zwaardere gewichten te tillen. Het is muziek met een focus en een doel. Er moesten boze, triestige en enge nummers inzitten. Maar heavy metal blijft rock-'n-roll en dat is dansmuziek. De drum is een beat en als die er is, kan je dansen. Stagediven en moshen zijn een vorm van dans. Het is aan ons om metal dansbaar te maken. Het idee is ook dat we nooit hetzelfde nummer twee keer zouden schrijven. We zoeken telkens een weg om iets te scheppen zoals een beginner het zou doen. Het moet nieuw klinken. The Beatles en Queen schreven zoveel dingen, maar probeerden zichzelf altijd te veranderen en te vernieuwen. Maar hoe we ook spelen, een extreem deel blijft altijd Avatar. Ik vertrouw op ons DNA.’
Waar het vorige album nog werd opgenomen in het mondaine Los Angeles, ging het er deze keer primitiever aan toe. In de biografie staat te lezen dat de band zich had teruggetrokken in de Zweedse wildernis. ‘Dat is wel grappig want het is gewoon ons familiehuisje in het bos. Mijn ouders hebben het in 2002 gekocht. Het huis was honderd jaar oud en alleen de fundering en ruwe omtrek dateren nog van vroeger. De rest is helemaal vernieuwd. Ondertussen werd er al een bijgebouw gezet met drie kamers. Dat werden respectievelijk de studio en controlekamer, de kamer waar alle versterkers stonden en een kamer met de drumkit en stoelen in een cirkel zodat iedereen kon zitten en spelen. LA mocht dan wel supercool zijn met een fantastische studio, als je in zo een studio zit heb je te veel keuzes en op de duur bleef je maar zoeken. Dat is heel leuk als je een Toto-nummer wil schrijven, nu wilden we een echt metalalbum maken en dat gevoel ging verloren in zo’n studio. Het album moest nederig en vuil klinken met heel wat vervorming erop en dat in een groezelige kamer. Het eindresultaat van de opnames klonk uiteindelijk hetzelfde als de opnames in die dure chique studio. Ik hoor zelfs het verschil niet behalve dat we er op het einde een pak goedkoper uitkwamen. We creëerden iets met heel weinig en dat was echt tof.’
Tijdens het gesprek droeg Johannes een T-shirt van Iron Maiden. Geen onlogische keuze want afgelopen najaar was Avatar samen met de legendarische metalband op tour in Zuid-Amerika. ‘In Sao Paulo speelden we voor 65.000 man, niet slecht om voor de eerste keer in Brazilië te spelen. We waren al jaren zo nerveus niet meer geweest. We speelden al grote shows en kleine shows en eigenlijk is het altijd hetzelfde: daar is de catering, daar de toiletten en daar de kleedruimtes, dat zijn leuke mensen en dat zijn minder leuke. Het blijft rock en je herkent alles. Wat zij hebben, is juist wat meer. Maar de band was uiterst vriendelijk en behulpzaam en hun crew ook. Die waren erg bereikbaar en hulpvaardig. Het is een grotere versie van ons.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 213.
