‘Toen corona kwam en omdat er niets anders te doen was, hebben we op een dag al onze demo’s bij elkaar gegooid. Toen kwamen we tot de constatatie dat we wel twintig nummers – of althans de aanzet daartoe – hadden liggen. Daar zijn we dan mee aan de slag gegaan om er de beste uit te selecteren en die verder uit te werken. Dan zijn we samen gaan werken met Francesco Paoli, de frontman van Fleshgod Apocalypse, voor de pre-productie en om hier en daar wat te herschrijven. En dan was het tijd om de studio in te gaan ...’
De keuze voor Paoli als producer is enigszins verrassend. ‘We kenden hem totaal niet, maar onze manager Enzo was met hem in contact gekomen toen hij aan het rondkijken was voor potentiële producers. Francesco reageerde meteen dat hij interesse had. We hebben toen even met elkaar gepraat en de klik was er meteen, hoewel hij met Fleshgod actief is in een totaal ander genre. Helemaal niet mijn soort muziek, moet ik toegeven, het is mij allemaal iets te extreem en te technisch. Maar hij begreep duidelijk wat wij wilden en zijn input was heel cool, vandaar dat we op een bepaald moment definitief hebben gekozen om met hem in zee te gaan.’
Vertrekkend vanuit de meer klassieke speed/thrash metal wil Evil Invaders heavy metal in andere richting uitduwen. Wat bedoelt het viertal daar precies mee? ‘Ik wil met deze band geen kopie zijn van iets van al ooit gedaan is, meer moet je daar niet achter zoeken. Het is ook iets dat voor ons op een natuurlijke wijze tot stand komt met de mix van bandleden die we hebben. De invloeden komen uit zeer verschillende hoeken. Max komt soms af met een bijna death metalriff, maar van zodra ik mijn zang daarover zet, is het totaal iets anders. Als je daar de hele tijd over zou grunten, zou het wél een death metalnummer zijn, maar nu is het … Evil Invaders, ik kan het niet anders uitleggen. We vinden Iron Maiden vet omdat ze van die dubbele leads hebben, we vinden King Diamond dan weer goed omdat het atmosferisch perfect in elkaar zit. En dan heb je de meer thrashy dingen, denk bijvoorbeeld aan Exodus. Onze invloeden zijn dusdanig breed dat we eigenlijk een nieuwe stijl creëren. Ik bedoel: je kunt niet één bepaalde stijl op Evil Invaders kleven, daarom spreken we ook van een nieuwe richting. We hebben het erover gehad welke stijl we nu precies als omschrijving op onze social media zouden zetten. Het is geen pure speed metal, het is geen thrash en het is ook geen klassieke heavy metal, want daar is het te extreem voor … ‘Extreme heavy metal’ komt nog het dichtst in de buurt, denk ik (lacht).’
“Als we het zelf goed vinden, kan het, dat is bij ons altijd de insteek.”
Zijn er bepaalde dingen die niet kunnen, zaken die ‘afgekapt’ worden in de repetiteruimte? ‘Niet echt. Als we het zelf goed vinden, kan het, dat is de insteek. Om een voorbeeld te geven: op de plaat staat een nummer, ‘My World’, dat Max zingt. Dat was oorspronkelijk niet de bedoeling. Hij had een song geschreven en daar thuis snel zelf iets over gezongen omdat we door de coronamaatregelen niet samen konden repeteren. Maar dat klonk zo vet dat ik hem zei: “Dude, waarom zing jij het dan niet?” Hij vond dat het niet kon omdat ik de zanger ben, maar ik heb toen gezegd: “Het is jouw song, het zijn jouw woorden, zing het dan gewoon want het klinkt echt cool.” Zolang het goed zit, maakt het echt niet uit in wat voor stijl het dan ook thuishoort. Integendeel, als er een stijlbreuk in zit, breng dat vaak een meerwaarde met zich mee. Een moment dat de luisteraar zegt: “Wow, dat is anders …” Ik hoor ook zelf graag zo’n dingen op een plaat, dingen die verrassen, maar toch goed zijn. Niemand wil tien keer na elkaar hetzelfde nummer horen.’
Hoever staat de band nu in het buitenland? Hoe wordt de band daar ontvangen? ‘We hebben de voorbije jaren zowat overal gezeten. We hebben Rusland gedaan, we zijn een paar keer in Japan geweest, Zuid-Amerika stond op de lijst, heel Europa hebben we rondgetourd … Vooral in Duitsland en Japan worden we heel enthousiast ontvangen. Door een heel jong publiek ook. Die staan daar soms al uren te wachten voor de deuren opengaan en spelen mixtapes met daar ook onze nummers tussen. Zalig! Nee, ik denk dat we zeker niet te klagen hebben over het buitenland.’
Over het binnenland al helemaal niet. Evil Invaders staat met de nieuwe plaat ook dit jaar op Alcatraz. Twee jaar na elkaar, weinig bands kunnen dat op hun palmares zetten. Dat moet goed voelen, toch? ‘En of! Alcatraz is en blijft één van de gaafste festivals om te spelen. De sfeer is heel chill, in tegenstelling tot veel andere festivals waar het er doorgaans een stuk strikter en rigider aan toegaat. In Kortrijk is het net nog wat meer rock-‘n-roll, je krijgt daar nog de ademruimte die voor een band zo aangenaam is.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 206.
