Als muzikant ben je vaak heel intens bezig met wat je maakt. Eens het dan verschijnt heb je er uiteraard verwachtingen bij, maar je kan het verloop nooit helemaal inschatten. De reacties op de eerste Hippotraktor-langspeler waren lovend. In die mate dat het de bandleden toch wel verraste. ‘We merkten dat voor het eerst aan onze Spotify. Je gaat van zestig luisteraars gemiddeld naar zesduizend. Geloof me, dit was even schrikken’, vertelt Chiaran. Stefan deelt dat gevoel. ‘De band was van drie mensen naar vijf geëvolueerd en de muziek bleef niet meer louter instrumentaal. Je hoopt uiteraard dat zoiets aanslaat, je weet het alleen niet. Bij ons was het een schot in de roos en dat deed deugd.’ Er volgden in het zog van die eerste release heel wat liveshows, waardoor de band prima op elkaar ingespeeld raakte. We denken dan dat zoiets de zaken vergemakkelijkt eens er aan nieuw werk wordt gedacht, maar dat was toch niet zo het geval als we de gitarist mogen geloven. ‘Muzikaal was het schijven van de nieuwe stukken veel moeilijker voor mij. Vooral omdat ik alles naar een hoger niveau trachtte te tillen. Het is nu aan de mensen om te oordelen of dat gelukt is. Ik vond het vooral moeilijk om er voor te zorgen dat er op muzikaal vlak een verhaal wordt verteld. Akkoord, je kent de vijf ingrediënten in Hippotraktor nu en weet binnen welk kader je kan gaan bewegen, maar het moet kloppen op het einde van de rit. Bij ‘Meridian’ was de songstructuur logischer. Nu wilde ik een pak ideeën verwerken in elk nummer, waardoor de lat onmiddellijk een stuk hoger ligt.’ Stefan voelde het anders aan. ‘Ik schrijf voornamelijk de zanglijnen en de tekst. Daar waar het bij onze eerste plaat eerder een zoektocht was hoe alles vocaal samen zou gaan, wist ik dat nu perfect doordat ik de mensen waar ik mee werk ken. Alle zaken die vorig keer nog eerder oncomfortabel aanvoelen kon ik deze keer makkelijk omzeilen. Vooral de twee stemmen klinken nu veel natuurlijker omdat alles perfect elkaar aanvult. Het is nu meer een geheel.’
Beide heren lieten het zich al ontvallen, er wordt hier een verhaal verteld. Wij vragen ons luidop af hoe belangrijk dat dan wel is. ‘Wat mij betreft is het nu nog belangrijker dan bij de eerste plaat’, laat Chiaran optekenen. ‘Daar waar het bij de vorige om zaken ging die we door de jaren heen al hadden geschreven, ben ik nu gestart vanuit een concept. Later heeft Stefan zich dat toegeëigend en daar verder op gebouwd. Als je het aan mij vraagt om alles in één woord samen te vatten, dan zeg ik: straffeloosheid. Daar gaat het om op deze plaat.’ Stefan vult aan. ‘Voor mij is het honderd keer gemakkelijker om een tekst te schrijven en die bezield te zingen als ik goed weet wat ik breng en waarom. De straffeloosheid, de ongelijkheid in de wereld en het opboksen tegen al die kapitaalkrachtige machten staat centraal. Zeker als artiest is het niet simpel vandaag de dag. Er klopt iets niet. Er zijn pakken milieuverwoestende zaken die wel perfect draaien terwijl de rijkdom niet eerlijk verdeeld is. Als je genoeg geld hebt, kom je blijkbaar overal mee weg. Dat sluit ook aan bij de filosofie bij Psychonaut, waar ik ook deel van uitmaak. Bij Hippotraktor draait het echter om een fictief verhaal, toch op ‘Meridian’. Als ik op een podium sta, dan kruip ik als het ware in de huid van het personage in dat verhaal. De vraag was hoe ik dat nu ging doen, omdat het deze keer veel dichter bij de realiteit aanleunde. De keuze was om het personage terug te laten keren en die dan met anderen in contact te laten komen, waardoor alle emoties aan bod kunnen komen.’
Met Hippotraktor kan het wat ons betreft alle kanten uit. Wij krijgen bij het luisteren naar hun muziek een heel filmisch gevoel. We vragen dan ook op de man af of ze het zouden zien zitten om pakweg een soundtrack of filmscore te schrijven, mocht die vraag komen. Chiaran reageert enthousiast. ‘Het hangt er vooral af van welke film het is en wat de boodschap er achter zal zijn. Ik heb het mezelf al afgevraagd hoe dat zou zijn. Alleen zit je dan in de filmindustrie en dat is toch weer net iets anders. Het mooie voor mij aan Hippotraktor is dat ik mijn eigen goesting kan doen. Iets wat superbelangrijk is, en of dat zou kunnen voor een soundtrack is natuurlijk een ander paar mouwen. Je schrijft dan immers in functie van iets groters en dat moet allemaal kloppen.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 223.
