1914

Oorlog en death metal. Het is een combinatie die doorgaans goed uitpakt, aangezien het genre door zijn muzikale bruutheid als geen ander geschikt lijkt om de gruwelen waarmee oorlog gepaard gaat te bezingen. Denk maar aan Bolt Thrower, Hail Of Bullets of God Dethroned. Geen andere band echter die het zo geloofwaardig en authentiek brengt als het Oekraïense 1914. Deze band geeft je niet zomaar een vluchtige impressie van de slagvelden; nee, hier klinkt alles alsof je zelf in de modder van de loopgraven staat terwijl de kogels en granaten je rond de oren vliegen. Het gegeven dat de band afkomstig is uit een land dat al zelf verschillende jaren het strijdtoneel is van een bloedige oorlog, geeft alles nog een extra dimensie. Het centrale thema is steeds de Eerste Wereldoorlog – naar de naam van de band, het jaar waarin de oorlog begon – en muzikaal houdt het gezelschap ook op zijn vierde album, ‘Viribus Unitis’, het midden tussen death en doom met enkele black metalinvloeden erin. Alle platen van 1914 zijn volgens hetzelfde stramien opgebouwd: een intro (telkens met de titel ‘War In’) dat je in de juiste stemming brengt, een outro (‘War Out’) dat al een soort van decompressie dient en complete vernietiging daartussen. ‘Viribus Unitis’ is een conceptplaat over het waar gebeurde verhaal van een Oekraïense soldaat in dienst in het Oostenrijkse keizerlijke leger en de muziek is in lijn met het verhaal: de eerste helft handelt over de verschillende veldslagen waar de held in meevecht en de nummers zijn allen snel en furieus. Opener ‘1914 (The Siege of Przemyśl)’ is meteen een flinke klap in het gezicht, want dit is meteen een van de meest agressieve songs die de band ooit liet horen. Na twee minuten wordt het nummer ineens onderbroken door een stukje authentieke fanfaremuziek, waarna het geweld gewoon verdergaat. De anti-Russische sentimenten die op zowel dit nummer heersen als op opvolger ‘1915 (Easter Battle For The Zwinin Ridge)’, waar de snelheid en agressie prima worden gecombineerd met slepende ritmes en een dramatisch Oekraïens strijdlied op het einde, refereren niet alleen naar het verleden maar zo goed als zeker ook naar de huidige tijd, gezien de manier waarop frontman Dmytro Kumar de woede uit zijn longen schreeuwt. Tijd om te bekomen is er niet, want met ‘1916 (The Südtirol Offensive)’ volgt het snelste en hardste nummer van de plaat. Let ook op het waanzinnig strakke drumwerk op deze song, dat in combinatie met de imposante gitaarmuur en de uitstekende sound voor een schitterend totaalgeluid zorgt. ‘1917 (The Isonzo Front)’ is eveneens een adrenalinebom en sluit de eerste helft van de plaat waardig af. Op de tweede helft van het album slaat de stemming, in lijn met het verhaal dat verteld wordt, rigoureus om. De protagonist is de oorlog, de adrenaline en het bloedvergieten moe, raakt gewond, wordt krijgsgevangen genomen en weet uiteindelijk te ontsnappen. De sfeer is een stuk donkerder en bedrukter en het tempo gaat een flink stuk omlaag. Het slepende en beukende ‘1918 Pt 1: WIA (Wounded in Action)’, met een typisch Oost-Europees koortje erin, laat horen dat 1914 ook in de langzamere regionen nog immer heer en meester is. Het eveneens loodzware ‘1918 Pt 2: POW (Prisoner Of War)’ mag er eveneens zijn en bevat gastzang van Christopher Scott (Precious Death). Over gasten gesproken, op ‘1918 Pt 3: ADE (A Duty To Escape)’ maakt opnieuw een Britse doomlegende bij 1914 zijn opwachting. Waar op de vorige plaat Nick Holmes van Paradise Lost nog te horen was, is het hier Aaron Stainthorpe (ex-My Dying Bride) die met zijn uit duizenden herkenbare klaagzang het dramatisch klinkende nummer nog wat extra cachet geeft. De grootste verassing vormt echter afsluiter ‘1919 (The Home Where I Died)’. Een ingetogen nummer met piano, licht industriële bliepjes en bovenal de schitterende gastzang van Jerome Reuter (Rome), dat werkelijk voor kippenvel zorgt; hier word je even stil van. Een prachtig eindstuk van dit album. ‘Viribus Unitis’ is met afstand het meest gevarieerde en uitgebalanceerde werk van 1914 tot op heden geworden. Eén van de sterkste platen die dit jaar verschenen, zoveel is zeker.