ADEPT

Deze Zweden hebben alle swings en trends van metalcore doorheen de jaren meegemaakt. In 2009 brachten ze een debuut uit dat helemaal klikte met de tijdgeest. Dat doen ze met hun vijfde langspeler opnieuw in 2025, al slaat die minder fel in. De identiteit van Adept is gelukkig nog duidelijk aanwezig, maar met de gepolijste en gelikte aanpak klinken ze vaker als een dertien-in-een-dozijn band. Uitschieters zijn er wel, maar even vaak klinkt een song als iets dat je al eens gehoord hebt. Opener en title track ‘Blood Covenant’ opent de debatten wel goed en vurig. Adept is nog steeds evenzeer hard als dansbaar. De vocals van Robert Ljung laten duidelijk hun emotie horen. De cleans zijn vaker algemeen, maar worden goed gevolgd door sterke, melodieuze breakdowns. Riffs en beats komen op de voorgrond, versterkt door leuke baslijntjes die de dansfactor hoger trekken. ‘Define Me’ is een eerste hoogtepunt. Wanneer deze Zweden hard gaan, komen hun uniekere factoren beter naar voren. Ook ‘Filthy Tongue’ haalt zo stevig uit. De tastbare brokken emotie en gemeende schreeuwen klinken meer dan oprecht. Naar het einde toe luister je naar een gebroken ziel die zichzelf knap bloot geeft. Hang daar een uppercut van een breakdown aan vast en je hebt de beste track van het geheel. Adept heeft veel te vertellen na net geen decennium zonder materiaal. Deze dikke boterham van meer dan drie kwartier smaakt nooit slecht, maar bevat wel herhaling. Tussen de matigere songs is ‘No Matter The Years’ sonisch zeer vol en ‘Ignore The Sun’ geslaagd persoonlijk pakkend. We horen flarden While She Sleeps en Bury Tomorrow tussen het gitaargeweld dat met regelmaat de juiste noot raakt. Adept blijft catchy, al blijft de grote ‘wauw’ achterwege.