ALTER BRIDGE

Nooit eerder greep een Alter Bridge-album ons zo naar de keel. Misschien komt het door de huidige gang van zaken in de wereld, maar zeker is dat Myles Kennedy, Mark Tremonti en hun kompanen een harde strijd gevoerd hebben om te overleven en daarbij de gelegenheid te baat namen om te herbronnen en meer episch voor de dag te komen. ‘Pawns & Kings’ klinkt heaviër, dat merken we al in de eerste drie songs ‘This Is War’, ‘Dead Among The Living’ en ‘Silver Tongue’, tot zover met een herkenbare stijl. Maar dan komt de eerste langere compositie aanwaaien met ‘Sin After Sin’ en we zitten meteen op het puntje van onze stoel. Slidegitaar die overgaat in grimmige riffs, terwijl contemplatieve teksten over ons uitgestrooid worden. De brede sound wint aan kracht naarmate het nummer vordert, zodat dit een helende invloed heeft. Men doseert het wel. Met het vlotte en door Mark Tremonti gezongen ‘Stay’ en het luchtige ‘Holiday’, maar dan krijgen we weer een epische kanjer van jewelste in de vorm van ‘Fable Of The Silent Son’, voorwaar een hoogtepunt op dit album. Met ‘Dust In The Wind’ krijgen we akoestische, tokkelende gitaren en beschouwende zang. Later wint het nummer aan kracht om in een contemplatieve sfeer te eindigen. Het stevige ‘Season Of Promise’ en het nasaal gezongen ‘Last Man Standing’ (ook alweer met vurig gitaarwerk) vormen de vrijgeleide naar het reflectieve titelnummer dat de beschouwende thematiek ten top drijft. Samen met de uitleg die Myles Kennedy eraan gaf, roepen we dit uit tot het voorlopig beste Alter Bridge-album ooit.