ARCHITECTS

Hoelang kan je op een creatieve golf blijven surfen? Hoelang kan je blijven pieken? Bij Architects kunnen we intussen zeggen: minstens vijf jaar en drie platen, en wie weet wel langer. Vier jaar terug vond de groep zichzelf opnieuw uit en ze hebben niet omgekeken sindsdien. ‘The Sky, The Earth & All Between’ gaat probleemloos op dit elan verder en laat een band horen die z’n succesformule perfectioneert. Niet énkel is dit een ijzersterke verderzetting, maar er zijn ook nieuwe elementen die één voor één hun doel raken. Demonische growls hadden we nog niet gehoord van deze Britten en nu kan je hen bijna niet voorstellen zonder. Op sommige plaatsen gaan ze harder en rauwer dan ooit, elders intiemer en meer kwetsbaar dan tevoren. Overal vind je hun identiteit terug. Die identiteit is intussen duidelijk: top notch quality metalcore die creatief blijft verrassen en een moderne sound implementeert. Deze doorgroei zorgt ervoor dat ze wederom een maatje groter mogen gaan kopen. Opener ‘Elegy’ is gewoon goed, maar de deur wordt pas echt ingebeukt met ‘Whiplash’ nadien. Heerlijke riffs, drums die meteen aan het bewegen zetten en constante aanstalten tot dansbaar geweld: verveling is volkomen afwezig hier. ‘Blackhole’ brengt de kwaadste kant van dit collectief naar voren en dat geeft puur kippenvel. Het contrast met ‘Everything Ends’ hierna kan niet groter zijn. Dit is hoe je een integere ballade ijzersterk brengt. Voor de singles had Architects evengoed een loterij kunnen houden, want elk nummer heeft z’n eigenheid en unieke insteek. ‘Brain Dead’ gaat hard als een jonge punker, ‘Judgement Day’ voelt aan als de soundtrack van een flitsende shooter game. Zowel de vuisten van breakdowns als de melodische soundscapes slepen je mee en houden je stevig vast. De teksten zetten steeds aan het denken, zijn doordacht en gelaagd en laten heel wat voor eigen interpretatie open. ‘In the times I’ve had enough, I still wish for the worst’ hoor je op het magistrale ‘Curse’, maar hier krijg je toch enkel het beste geserveerd. Producer Jordan Fish heeft een duidelijke hand in de sound en de samples en elektronica stelen vaak genoeg de show. De songs verdienen een vlekkeloze productie en hebben deze gekregen. Voor heel wat jonge groepen kan dit een nieuwe blauwdruk zijn. ‘Seeing Red’ is een bloemlezing van alle sterktes van Architects en dat zijn er intussen héél wat. Als metalcore een Champions League had, is Architects hoofdkandidaat om deze te winnen.