AVATAR

Avatar duikt opnieuw het duistere bos in, zonder kompas, maar met een flinke dosis lef. Hun nieuwe plaat ‘Don’t Go In The Forest’ klinkt als een bizarre mix van een sprookjesboek en een nachtmerrie, waarin je verdwaalt tussen onverwachte muzikale kronkels, theatrale uitspattingen en een duistere charme die je blijft intrigeren. Hun vertrouwde cocktail van groove, melodie en chaos krijgt hier een speelse, soms sinistere twist. Avatar durft opnieuw buiten de lijntjes te kleuren en levert hun meest veelzijdige album tot nu toe. De songs zijn stuk voor stuk krachtig, meeslepend en verslavend. Meteen bij de opener ‘Tonight We Must Be Warriors’ knalt het los: een opvallende dwarsfluitmelodie vormt de rode draad, zelfs opgepikt door de gitaar – een gedurfde en originele start van deze muzikale boswandeling. Van snoeihard tot speels en melancholisch. Dat Avatar nog steeds stevig uit de hoek kan komen, bewijzen ze met ‘In The Airwaves’, een van hun hardste nummers in jaren. Daarna volgt ‘Captain Goat’, een bombastisch en episch nummer dat tegelijk een glimlach oproept en uitnodigt tot meezingen. ‘Abduction Song’ brengt opnieuw brute kracht, terwijl ‘Howling At The Waves’ verrassend ingetogen is met echo’s van Coldplay en gothic-elementen. Met ‘Dead And Gone And Back Again’ krijg je opnieuw een oorwurm van formaat: het refrein nestelt zich meteen in je hoofd en laat je niet meer los. En bij ‘Take This Heart And Burn It’ wordt het helemaal duidelijk: Avatar beheerst als geen ander de kunst van het schrijven van aanstekelijke, meeslepende nummers met refreinen die blijven nazinderen. Dit is zonder twijfel een van de sterkste albums die Avatar de afgelopen jaren heeft uitgebracht. Een avontuurlijke, duistere en onweerstaanbare plaat die je keer op keer opnieuw wil beleven.