BRUCE DICKINSON

Bijna twintig jaar heeft het geduurd, maar al na een paar luisterbeurten kunnen we onomwonden stellen dat ‘The Mandrake Project’ het wachten waard was. Bruce Dickinson en gitarist/producer Roy Z legden het gros van de tracks neer in 2014, maar door verschillende omstandigheden duurde het nog zeven jaar vooraleer het duo het album eindelijk kon afwerken. Bruce kreeg keelkanker, herstelde, trok vervolgens enkele keren de wereld rond met Iron Maiden en bracht, net als iedereen, de pandemie noodgedwongen door in afzondering met enkel zijn familie en Netflix als gezelschap. De initiële songs werden bijgeschaafd, want een mens verandert in zeven jaar tijd. Hoe het oorspronkelijk klonk, zullen we nooit weten, en dat hoeft ook niet, want de versie 2024 is een voltreffer. Of het dan beter is dan de laatste albums van Iron Maiden? De betere score laat zoiets vermoeden, maar de eerlijkheid gebiedt ons er meteen bij te zeggen dat de songs op ‘The Mandrake Project’ toch helemaal anders zijn dan het werk dat Bruce met zijn broodheer brengt. Meer to the point, scherper, beter gezongen, op sommige momenten behoorlijk heavy en meer rockend dan de ijzeren maagd. We horen hier dezelfde bezetting aan het werk als destijds op ‘Tyranny of Souls’ en vooral Roy Z speelt een bijzonder grote rol. Uitstekend gitaarwerk - iets anders hadden we nu ook niet verwacht – maar ook zijn songschrijfcapaciteiten passen uitstekend bij Bruce’s creatieve ideeën en melodielijnen. De frontman vertelt gretig dat hij enkele van de beste songs uit zijn carrière heeft opgenomen, en dat kunnen we grif beamen. Het emotionele ‘Sonata (Immortal Beloved)’ bijvoorbeeld met zijn Pink Floyd-achtig gitaarwerk is misschien wel de beste song die we dit jaar zullen horen. Albumafsluiter ‘Face In The Mirror’ roept onverwijld herinneringen op aan het machtige ‘Tears Of The Dragon’. Maar ook de rest van de songs (tien in totaal) steken ver boven het gemiddelde uit, getuige het uitstekende, op klassieke hardrock steunende ‘Many Doors to Hell’ en ‘Rain On The Graves’, een conversatie met de duivel die tekstueel én muzikaal perfect op een album van Alice Cooper zou passen. Wie toch een link naar Iron Maiden zoekt, komt uit bij ‘Eternity Has Failed’. De song stond negen jaar geleden op ‘Book Of Souls’ en heette toen ‘If Eternity Should Fail’. Bruce trakteert ons op de originele versie die hij samen met Roy Z voor de gelegenheid een moderne oppoetsbeurt gaf. In het bijzonder krachtige ‘Resurrection Men’ en het al even beklijvende ‘Shadow Of The Gods’ laat Bruce nog eens fijntjes horen waarom hij één van de grootste vocalisten aller tijden is. Op tour brengt Bruce dezelfde muzikanten mee en reken maar dat wij op de eerste rij zullen staan.