CASTLE RAT

Hypes? We laten ons er graag door meeslepen, maar blijven tegelijk kritisch. Het Amerikaanse Castle Rat heeft de voorbije tijd flink wat stof doen opwaaien. Vooral frontvrouw Riley Pinkerton – beter bekend als de Rat Queen – trekt daarbij de aandacht. Debuut ‘Into The Realm’  overtuigde niet alleen met een sterke visuele identiteit, maar bleek ook muzikaal uitstekend in elkaar te zitten. Donkere doom en occulte rocknummers die verrassend catchy uit de hoek kwamen. De verwachtingen voor hun tweede album lagen dus hoog. Die spanning wordt ingelost met de instrumentale opener ‘Phoenix I’, een sfeervolle aanloop naar’ Wolf I: Tooth & Blade’, waarin de Rat Queen haar indrukwekkende stembereik tentoonspreidt. Vooral in de hogere regionen komt ze volledig tot haar recht. ‘Siren’ legt de focus dan weer op gitarist Franco Vittore, die met enkele solo’s de aandacht opeist. Niet elk nummer kiest voor de zware weg, ‘Unicorn: Carnage & Ice’ en het instrumentale ‘Path of Moss’ houden het iets ingetogener. Overbodig? Misschien. Maar beide werken goed als rustpunten en bruggetjes, vooral richting ‘Crystal Cave’, waar Castle Rat opnieuw voluit gaat. Met deze tweede langspeler bevestigen de Amerikanen dat de hype niet uit de lucht is gegrepen. Castle Rat levert opnieuw een plaat die de balans weet te vinden tussen sfeer, kracht en catchy songwriting. De Rat Queen en haar gevolg lijken nog maar net begonnen, maar hun rijk lijkt nu al stevig gevestigd.