CREEPER

Een verhaal over een vampierrockband die in de jaren tachtig op tour wordt achtervolgd door een mysterieuze, moorddadige en angstaanjagende beul, genaamd ‘Mistress Of Death’? Dat kan alleen verzonnen worden door het Engelse Creeper, dat met het nieuwe album ‘Sanguivore II: Mistress Of Death’ de verhaallijn van het in 2023 verschenen ‘Sanguivore’ vervolgt. Dat was al een niet te versmaden album, maar met ‘Sanguivore II: Mistress Of Death’ gaat de duistere en theatrale horrorrockband erop en erover, met méér horror, méér seks, méér hedonisme en nóg beter songmateriaal. De band werkte opnieuw met Tom Dalgety, de producer die verantwoordelijk was voor onder andere Ghost’s ‘Prequelle’, en die twee vormen samen simpelweg een match made in heaven, al zou in het geval van Creeper ‘hell’ thematisch gezien beter passen. Het resultaat is een gevarieerd, maar enorm catchy horrorrockalbum, dat van begin tot eind bekoort. Neem nu ‘Prey For The Night’, dat zeker in het refrein klinkt alsof het een Meat Loaf-track is die werd geschreven door de legendarische Jim Steinman. Elders klinkt de band bij vlagen als Bon Jovi (het refrein van ‘Blood Magick (It’s A Ritual)’), of juist als The Sisters Of Mercy (het sterke ‘The Black House’). De band pakt dus niet alleen qua thema, maar ook qua sound erg terug op de jaren tachtig, óók qua catchiness, terwijl de productie hedendaags klinkt. ‘Headstones’, een track waarop de band het tempo lekker opvoert, is eveneens zo’n heerlijk nummer in jaren tachtig-sferen en live zien we iedereen al meeklappen, terwijl ‘Parasite’ niet de enige track van het album is die door een grootheid als Desmond Child geschreven had kunnen zijn. En dat is een enorm compliment, want de beste man schreef grote hits voor onder andere Alice Cooper, Kiss, Bon Jovi en Bonnie Tyler. Het zegt alles over het niveau van de songs van dit album. ‘Razor Wire’ is een dampende track waar de seks vanaf spat en die wordt gezongen door toetseniste Hannah Greenwood. Het gebruik van saxofoon draagt bij aan het zweterige, zompige en sensuele gevoel van het nummer. Met de zes en een halve minuut durende afsluiter ‘Pavor Nocturnus’ heeft de band bovendien zijn eigen ‘November Rain’ geschreven, waarbij frontman Will Gould met gitzwarte stem opent. Opnieuw leende Creeper weer de stem van Patricia Morrison om het verhaal op het album aan elkaar te praten en zij verdiende haar sporen in het verleden bij onder meer The Sisters Of Mercy en The Damned. ‘Sanguivore II: Mistress Of Death’ kent geen enkel zwak moment. Natuurlijk zul je zo je favorieten hebben, maar alle twaalf tracks zijn een schot in de roos. Dat maakt het album dat op Halloween uitkwam tot een plaat waar je geen genoeg van kunt krijgen.