CREMATORY

Crematory is één van de Duitse bands die in het begin van de jaren 90 werd opgericht en doom/gothic speelde met o.a. Paradise Lost als grote voorbeeld. Ze hebben er zelfs de klassieker ‘Tears Of Time’ (1995) aan overgehouden, maar blijven ook nu nog dapper doorgaan, zonder zich iets aan te trekken van trends. Daar hebben we bewondering voor, maar het levert ook weinig verrassingen op. Nochtans kende de band verschillende strekkingen. Plots kwam men destijds met een Duits album (‘Crematory’), in 2004 ontdekten ze het comfort van elektro clubhits zodat we moeite hadden met ‘Revolution’, maar later keerden ze toch wel terug naar doom/gothic, vooral op ‘Pray’ (2008) en ‘Inifinity’ (2010). Het wordt dus wat afwachten wat ‘Destination’ ons zal brengen. Wel, het is simpel. Een mix van dit alles. Het titelnummer is zoals gebruikelijk een stampende track die opzwepend is en afwisselt tussen grunts en cleane zang van Felix Stass. Anderzijds schemert een doom tintje door in het begin van ‘My Own Private God’ en ‘Das Letzte Ticket’, terwijl de melodieën van toetsenist Katrin Jüllich meestal speels zijn. De clubhits blijven nagestreefd worden, twee songs hebben een Duitse tekst en om er allerminst twijfel over te laten bestaan, covert men ‘My Girlfriend’s Girlfriend’ van Type O’Negative waarin Michelle Darkness (End Of Green) als vocalist te horen is. Het is een totaalpakket dat steeds erg toegankelijk en vlot is, bovendien homogeen ondanks verschillende stijlen. Gitarist Rolf Munkes heeft het album ook opgenomen en geproduceerd. Vakwerk uit Duitsland.