CRYPTOPSY

Het gevaar bij een band als Cryptopsy bestaat erin dat je gewoon wordt aan de kwaliteit. Alsof het vanzelfsprekend is. Laat jou dat vooral niet overkomen. Al van bij opener ‘The Nimis Adoration’ valt de mooie, volle productie op van dit negende studioalbum. Gitarist Donaldson, die naast de band voltijds producent is, kwijt zich dus perfect van zijn taak. De agressieve eruptie van die eerste song is meteen de blauwdruk voor de rest van het album. Geen poespas of geneuzel met veel onnodige intro’s, maar een plaat volgepropt met technisch, erg kwalitatieve death metal zoals we dat van Cryptopsy mogen verwachten. De band verloochent dus zijn erfenis en typische karakter niet. ‘Until There’s Nothing Left’ laat je vanaf de eerste seconde horen waarom deze Canadezen uitgegroeid zijn tot een combo van dit zware kaliber. Verschroeiende snelheid en uitzonderlijke techniek houden de band in de Champions League van de hedendaagse death metal. Dat voor drummer Flo Mounier weer een glansrol is weggelegd, zal je niet verbazen. Als we dan toch even vervelend mogen doen en één kanttekening mogen maken, dan moeten we erbij vertellen dat de nummers ook na meerdere rondjes draaien net niet zo in de hersenpan blijven steken als de meeste songs als op hun, zeg maar, eerste vier albums. Dat zorgt ervoor dat deze plaat net een half puntje score ontbreekt om misschien in onze album top vijf van het jaar te kunnen belanden. Maar laat dat de pret niet bederven. Cryptopsy neemt geen gas terug met het ouder worden, wel integendeel. ‘An Insatiable Violence’ is een albumtitel die deze langspeler alle eer aan doet.