DARK FUNERAL

Zes jaar na ‘Where Shadows Forever Reign’ brengt de crème de la crème van de Zweedse black metal diens zevende langspeler uit. De groep laat er geen gras over groeien en blast sneller dan ooit tevoren met ‘Nightfall’ binnen. Als je de klassiekers uit Dark Funerals catalogus ernaast legt, valt de hoge kwaliteit van de opnames best hard op. Producer Daniel Bergstrand weet waar hij mee bezig is. Alle instrumenten zijn netjes van elkaar te onderscheiden, waardoor je het vaak gelaagde samenspel van de snaarinstrumenten goed kan laten doordringen. Ook de gedetailleerd vastgelegde dynamiek van de drumrazernij is verbluffend. Dat wil niet zeggen dat de opnames gepolijst klinken, verre van. De vocalist klinkt rauwer dan de billen van een wielrenner die zonder zeemvel in de broek een voorjaarsklassieker afwerkte. De structurele lijnen ingezet op de voorganger worden doorgetrokken. Blastbeats blijven de hoofdmoot, maar dankzij de tempowissels komen ze nog beter uit de verf. Het gitaarspel van Lord Ahriman herken je nog steeds uit de duizend, maar toch kregen zowel de riffs als de opbouw een upgrade. Op ‘Let The Devil In’ maken pure snelheid en agressie plaats voor rollende tom-grooves en een geweldige oorworm van een melodieuze tremololead. ‘When I’m Gone’ opent met een cleane tokkel, een nieuw element dat zeker in de toolbox van de groep mag blijven steken. Na bijna dertig jaar op het toneel toont Dark Funeral dat het creatieve vat nog niet is opgedroogd en dat respect voor traditie best hand in hand kan gaan met innovatie.