DEADGUY

Af en toe komt er een plaat voorbij die je vanaf de eerste noot een muilpeer van jewelste geeft. ‘Near-Death Travel Services’ van Deadguy is zo’n album. Zanger Tim Singer, what’s in a name, steekt van wal met een oerschreeuw van jewelste die je trommelvliezen in brand steekt bij de openingssong ‘Kill Fee’. Singer krijgt de ruimte om zijn scherpte teksten aan ons voor te stellen. Waar hij vroeger tekeerging tegen hebzucht en de wreedheid van de wereld toen, doet hij nu net hetzelfde, maar kijkt hij naar de wereld als vader van drie kinderen. “The sky is falling. It’s landing on us”, waarschuwt hij ons in ‘The Alarmist’ en met de gebiedende woorden “Pick your gods. Pick your side. We’re selling tickets for the end of time.” in ‘The Forever People’ laat hij ons de absurditeit voelen van de wereld en dat alles speelt zich voor onze ogen af. Dit alles overgoten met een sausje van gitzwarte humor laat je voelen wat voor een woordensmid hij eigenlijk wel is. Muzikaal is deze plaat dezelfde zware chaos als voorheen. We horen hoekige riffs, een botsende gitaarsound met gebroken ritmes en een pompende basgitaar. Bij het schrijven van nieuwe muziek zat Dave Rosenberg, drummer van Deadguy, onder de invloed van bands zoals King Crimson, The Jesus Lizard en luisterde hij obsessief naar jazzlegende John Scofield. Het was Mike Dirnt van Green Day die hem zei om het mee te nemen in het schrijven en dat hoor je in ‘The Long Search For The Perfect Timing’ nog het best. De jazzritmes zijn door gitaristen Chris ‘Crispy’ Corvino en Keith Huckins omgezet in het pure Deadguy-geluid. Heb je geen geoefend gehoor, dan hoor je gewoon een hele fijne groove! Als je de nummers ook wil voorzien van beeld, raden we jullie zeker aan om de videoclips erbij te halen. Heerlijk absurd! Deadguy heeft geprobeerd om een album af te leveren zo zwaar en gestoord als in de jaren 90, want voor minder zouden ze het niet doen. Als je het ons vraagt, hebben ze exact dat gedaan.