DELAIN

Het was voor iedereen uitkijken hoe het eerste album van Delain met de volledig nieuwe line-up zou klinken. De fans kunnen alvast op beide oren slapen, het DNA van de groep is nog steeds aanwezig. Orkestrale arrangementen, stevige gitaarriffs, catchy refreinen én een uitstekende zangeres. Het was geen sinecure om Charlotte Wessels te vervangen, maar Diana Leah zorgt met haar enigszins poppy engelenstem voor mooie momenten. Martijn Westerholt weet uiteraard nog steeds hoe je een song moet schrijven binnen het genre van de symfonische metal. De koorgezangen zijn wat prominenter aanwezig, maar de muziek klinkt nooit echt bombastisch. Met de melodieuze gitaarsolo’s en de aanstekelijke vocale prestaties komt het soms in de buurt van Within Tempation, wat uiteraard geen verrassing is. De piano zorgt voor enkele rustige intermezzo’s. Maar met songs als ‘The Cold’ en vooral ‘Invictus’ wordt het avontuurlijker en krijg je zowaar een kleine metalopera geserveerd. De Italiaanse zanger Paolo Ribaldini zorgt voor de mannelijke tegenpool, terwijl zijn landgenoot Ludovico en oudgediende Ronald Landa de grunts voor hun rekening nemen. Ook Marko Hietala heeft een kleine bijdrage geleverd. Heel verrassend is het niet maar toch hoor je bepaalde nieuwe accenten die het beste laten verhopen voor de toekomst van de groep.