EXHUMED

De nieuwe plaat van Exhumed voelt een beetje aan alsof je weer eens gaat eten bij je oude schoolmakker die vijfentwintig jaar geleden een restaurant opende. Je gaat er geregeld dineren, het menuutje is altijd overheerlijk, de ontvangst hartig en je houdt er achteraf steeds een aangenaam voldaan gevoel aan over. Het warm water hoeft al lang niet meer uitgevonden te worden. Exhumed kookt nog steeds met de oude ingrediënten van Carcass maar legt al sinds hun tweede album ‘Slaughtercult’ uit 2000 de nodige bevlogenheid aan de dag om voor herkenbaarheid te zorgen. Dat valt meteen op bij het openen met ‘Putrescine And Cadaverine’ door de dubbele vocalen en luister maar naar de ritmegitaar in afsluiter ‘Disgusted’, je begrijpt onmiddellijk wat we bedoelen. Dat de sfeer van dat nummer ergens tussen ‘Symphonies’ en ‘Necroticism’ in ligt, valt niet te ontkennen. De band van Matt Harvey is echter al lang geen copycat meer. Hun indrukwekkende discografie met ondertussen zowat 40 releases, waarvan ‘To The Dead’ het tiende volledig album is, is gespreid over meer dan dertig jaar en staat bol van de snijdende riffs, gretige blastbeats en kwalitatieve solo’s. Zo is nu ook weer te horen op die vertrouwd klinkende opener. Het daarop volgende ‘Drained Of Color’ heeft een zeker feestelement in zich wat garandeert dat de nummers het live ook weer erg goed zullen doen. ‘Rank And Defiled’ swingt als een neushoorn met tinnitus en ‘Lurid, Shocking And Vile’ en ‘Defecated’ schroeien op volle snelheid de scalp van je schedel. ‘Necrotica’ bewijst dan weer dat Exhumed niet zomaar een grindorkestje is, maar een volgroeid riffmonster dat met erg afwisselende gitaarpartijen ook verrassend sterk uit de hoek kan komen. Het is weer een beetje thuis komen op ‘To The Dead’ en dat is prima zo!