FIELDS OF MILDEW

Voor wie het graag eens even rustiger aan doet, hebben we in het soloproject Fields Of Mildew zeker een aanrader. Na een drieluik van EP’s die het rurale leven beschreef rond het Teufelsmoor, een regio in het noorden van Duitsland waar de bezieler vandaan komt, is er nu een volwaardig debuut dat de ziel komt zalven. Er zijn vergelijkingen met Katatonia, Tenhi, King Dude, Darkher en Grift. Zelf zouden we na de eerste twee van het rijtje al stoppen. Wél vergeten bij de invloeden, is Riverside op zijn meest ingetogen momenten, want daar neigt Fields Of Mildew nog het sterkst naar en wel om verschillende redenen. Zo is er het open gitaargeluid, dat eerder richting introverte prog neigt dan naar dark folk. Het is toch vooral de warme stem van R die wel héél dicht in de buurt van die van Mariusz Duda komt. Daar is niks mis mee, integendeel, want we kennen heel wat mindere frontmannen! Een pluspunt is dat Fields Of Mildew toch vooral op elektrische gitaar steunt en niet op akoestische, wat de mogelijkheden toch wat vergroot. Voor een volwaardig album zijn zes songs of een half uurtje misschien wat kort, maar in die tijd weet men je wel terug tot rust te brengen na een hectische dag.