FIVE FINGER DEATH PUNCH

Volgens ons had het helemaal niet uitgemaakt of we getroffen werden door een pandemie of niet. Om de twee jaar lanceert Five Finger Death Punch uit Las Vegas met ontzettend veel toeters en bellen, zoals ze dat in hun thuishaven gewend zijn, een nieuw album. Grote verschil deze keer was de pakken vrije tijd die ze voorhanden hadden wegens geen tourverplichtingen. De eerst single ‘IOU’ lag helemaal in het verlengde van wat de heren ons eerder voorschotelden. Niets mis mee want de groep heeft ondertussen een status die een grote act siert en bovendien een eigen geluid. Toch zijn we niet helemaal overtuigd van album nummer negen. Het start sterk met ‘Welcome To The Circus’. Op en top FFDP met frontman Ivan Moody in de rol van boze man en dat ligt hem wel. Die gast kan zingen, iets wat hij op regelmatige basis bewijst, ook op deze release. Ooit zien we Moody een countryalbum maken want een pak van het nieuwe materiaal straalt de sfeer uit die je het gevoel geeft in een western te zitten, wel ‘Westworld’ stijl. Zoals ‘Pick Up Behind You’ en ‘All I Know’, waarbij ome Ivan vrolijk aan het fluiten slaat en er zo een fikse scheut tristesse instopt, iets waar hij een patent op heeft. Die laatste compositie lijkt een beetje hun eigen versie van ‘House Of The Rising Sun’, wat ze in het verleden al coverden. De eerste helft van deze ‘AfterLife’ is best de moeite waard. Het titelnummer groeit luisterbeurt na luisterbeurt. Het meest intense moment is zonder twijfel ‘Roll Dem Bones’, met de nu al onsterfelijke zinssnede ‘I wrote the book of shit’, dat is vintage FFDP. Gaandeweg zakt alles jammer genoeg een beetje in. Met ‘The End’ en het weinig zeggende ‘Blood And Tar’ zijn ze onze aandacht kwijt. We horen tevens regelmatig elektronische effecten op de gitaren. Wat bij ‘Judgement Day’ ervoor zorgt dat het richting hiphop neigt. Wij zien daar het nut niet van in. Iets als ‘Gold Gutter’ is een track die is opgebouwd uit stevige riffs en sterke tekstquotes, helaas zonder samenhang. Zou dat komen doordat het tegenwoordig minder een band is, met de gehuurde krachten Charlie Engen op drums en Andy James die voor het eerst de tweede gitaar inspeelt? Wie zal het zeggen? Hoe dan ook hebben we Five Finger Death Punch al straffer, en vooral furieuzer, uit de hoek zien komen. Te veel semi-ballades wat ons betreft op ‘AfterLife’. Desalniettemin zal het wel loslopen. Five Finger Death Punch is sterk genoeg om live overeind te blijven. En dat is exact wat ze zullen doen. Daarnaast zullen de verkoop- of streamingcijfers ons weer helemaal tegenspreken.