GAUPA

Vreemde eend in de bijt deze maand is het Zweedse Gaupa. De band bevindt zich ver weg van metal maar beweegt zich in een universum gedomineerd door progressieve stoner en psychedelische rock en folk. Het opvallendste is de zang van Emma die enorm veel weg heeft van Björks engelenstem. Twee jaar geleden debuteerde de band met ‘Feberdröm’, een album dat in Zweden en zelfs in de Verenigde Staten heel goed werd ontvangen. Zo kwam men in het oog van Nuclear Blast dat hun prompt binnenhaalde. Nu verschijnt het nieuwe ‘Myriad’ en het is zowat het meest veelzijdige album dat we hier ooit hebben binnen gehad. Opener ‘Exoskeleton’ start met een zwaar vervormd basgeluid en gitaarspel dat zich ver weghoudt van metal. De zang klink erg krachtig en zuiver en hier en daar is een licht psychedelische invloed aanwezig. Het volgende ‘Diametrical Enchantress’ begint een pak donkerder maar bevat een uitstekend refrein. In tegenstelling tot het voorgaande nummer zijn de gitaren hier wel aanwezig en de leadgitaar is een beetje experimenteel maar heel catchy ingespeeld. Het stevigste en meest gitaargerichte nummer is ‘My Sister Is a Very Angry Man’ waar Emmy als een waanzinnige tekeer gaat. Toch wordt er geregeld de emotionele toer opgegaan. Nummers als ‘Moloken’, ‘Elden’ en ‘Sömnen’ gaan de melancholische richting uit en horen thuis in het rijtje naargeestige folk die je midden in de mistige en sombere Scandinavische wouden doet terechtkomen. De LSD stroomt rijkelijk in afsluiter ‘Mammon’, met zijn psychedelische elementen en pakkende mysterieuze zang. Gaandeweg wordt het steviger en mondt het uit in een stevige gitaarjamsessie met een leadgitarist die zich helemaal laat gaan. Gun ‘Myriad’ enkele luisterbeurten, dat is wel nodig eer het alles prijsgeeft. Dan besef je dat Gaupa een band is die het nog ver zal brengen en een erg divers publiek zal aanspreken.