GRACELESS

De Nederlandse death metalband Graceless is een formatie waar je blind op kunt vertrouwen. De albums brengen zelden verrassingen, maar klinken steevast lekker en toegankelijk zonder geforceerde complexiteit. Vierde plaat ‘Icons Of Ruin’ is er ook weer eentje die gewoon rechttoe-rechtaan goed is. Op muzikaal vlak blijft Graceless trouw aan hun roots en is de band als vanouds ergens tussen Bolt Thrower en Asphyx te situeren waarbij Remco Crafts zang niet zelden aan Jan-Chris de Koeijer (Gorefest) doet denken. De opener ‘God Shines In Absence’ is een voltreffer met een stevig tempo en van die lekkere bulldozerachtige riffs. In ‘Sanctified Slaughter’ speelt de band mooi met tempowissels… van uiterst doomy tot stevig beukende riffs. ‘Lash Me To My Painful Death’ doet door de melancholische ondertoon wat aan het weemoedigere werk van Hypocrisy denken. ‘Night Of The Slain’ is een heerlijke mid-tempo stamper, terwijl ‘Hardening Of The Heart’ een opvallend melodieuze aanpak laat horen zonder ook maar enigszins aan kracht in te boeten. ‘Rise Of The Blackest Sun’ weet zonder moeite te boeien en ‘Beneath Starless Skies’ sluit mooi af met opnieuw een ietwat triest sfeertje. Het knappe artwork en de prima productie maken het plaatje compleet. ‘Icons Of Ruin’ biedt weinig echt grote verrassingen, maar is wel een verdomd goed uitgevoerde plaat en opnieuw een sterk hoofdstuk in het verhaal van Graceless.