GRAHAM BONNET BAND

Graham Bonnet hoeft eigenlijk geen introductie meer. De Engelse zanger, die in 1968 doorbrak met ‘Only One Woman’ van The Marbles, heeft een indrukwekkend parcours achter de rug. Voor het hardrockpubliek blijft hij vooral bekend als de krachtige stem achter Rainbow, Michael Schenker Group (MSG), Alcatrazz en Impellitteri. Hoewel Bonnet inmiddels de respectabele leeftijd van 77 heeft bereikt, is van stilzitten geen sprake. Na zijn vertrek bij Alcatrazz vormde hij een nieuwe bezetting voor de Graham Bonnet Band en trok hij opnieuw de wereld rond. Deze ‘Lost In Hollywood Again ‘vormt de liveregistratie van zijn optreden in het iconische Whisky A Go Go in Los Angeles in augustus 2024. Een album dat werd opgezet als een eerbetoon van Bonnets rijkgevulde carrière. Toch ligt de nadruk opvallend sterk op zijn Rainbow-periode. Van het album ‘Down To Earth’ uit 1979, het enige dat Bonnet met Ritchie Blackmore opnam, staan maar liefst zes nummers op de setlist. Het was weliswaar zijn meest succesvolle periode, maar maakt het ook enigszins eenzijdig, zeker voor wie hoopte op een bredere doorsnede van zijn carrière. Zo is van Alcatrazz enkel het matige ‘Too Young To Die, Too Drunk To Live’ terug te vinden, een bescheiden vertegenwoordiging van wat nochtans een creatieve en invloedrijke periode was. En zijn tijd bij Impellitteri komt zelfs helemaal niet aan bod. MSG komt er met drie songs waaronder het sublieme ‘Desert Song’ dan weer iets beter vanaf. Verrassend is dan weer de keuze voor ‘Lazy’ van Deep Purple, dat hier wat misplaatst en overbodig aanvoelt. Vocaal is te horen dat de jaren hun sporen hebben nagelaten. Vooral in de hoge registers klinkt Bonnet niet meer zo krachtig als weleer. Toch compenseert hij dat met een aanstekelijke energie en onverminderde podiumdrang. Zijn gedrevenheid houdt hem overeind en de chemie met zijn band is voelbaar. Gitarist Conrado Pesinato en toetsenist Alessandro Bertoni leveren uitstekend werk af, met sterke solo’s en een strak samenspel dat de klassieke rocksongs een frisse glans geeft. Daarmee is deze schijf geen essentiële release, maar wel een degelijk eerbetoon aan een zanger die een stempel drukte op de hardrock. Ondanks de onvolledige songkeuze biedt de plaat een levendige terugblik op een rijk gevulde loopbaan en bewijst Bonnet tevens dat passie en enthousiasme soms belangrijker zijn dan vocale perfectie.