GRUESOME

Iedereen die de metalscene van dichtbij volgt, weet intussen dat Gruesome werd opgericht als eerbetoon aan de muzikale nalatenschap van Chuck Schuldiner. Bij elke nieuwe release kiest de band een specifiek Death-album uit als referentiepunt, waarvan ze zo getrouw mogelijk de geest, sound, sfeer en muzikale insteek proberen te benaderen. De meeste fans zijn helemaal mee met dit concept. Het is dan ook een briljant idee dat uiterst vakkundig wordt uitgevoerd. Natuurlijk zijn er ook critici die het project afdoen als een ‘goedkope kopie’ of ‘oneerbiedig’. Iedereen mag daar uiteraard zijn of haar mening over hebben. Maar wie objectief naar ‘Silent Echoes’ luistert, kan niet anders dan onder de indruk zijn van wat Gruesome hier heeft neergezet. Vanaf de opener ‘Condemned Reality’ (waar duidelijk een knikje naar ‘Lack Of Comprehension’ in zit) word je meegezogen in een heerlijke, brute trip. Het muzikale vakmanschap druipt er gewoon van af. De baspartijen zitten opvallend vooraan in de mix, de drums zijn technisch en krachtig en de vocalen van Matt Harvey liggen dichter dan ooit bij die van Schuldiner. Net als op ‘Human’ zijn de gitaarsolo’s ook hier ronduit duizelingwekkend en subliem uitgewerkt. Aan alles voel je dat er enorm veel zorg en aandacht in het schrijf- en opnameproces is gestoken. ‘Silent Echoes’ is geen simpel doorslagje, maar een liefdevol opgebouwde ode vol details en finesse. Wie na dit album Gruesome nog steeds als een ‘goedkope kloon’ afdoet, doet dat vooral uit slechte wil. Voor iedereen die al jaren snakt naar een waardige opvolger van ‘Human’ – zoek niet verder. ‘Silent Echoes’ is precies wat je zoekt.