HEAVEN SHALL BURN

Voor de tiende keer gaat de hemel in lichterlaaie op. ‘Heimat’ is de eerste maal dat Heaven Shall Burn z’n plaat een Duitse titel geeft. Je hoort ook meteen een groep die zich volledig thuis voelt in z’n genre, bakken ervaring voor de dag kan leggen en nog steeds enorm veel ideeën heeft om uit te werken. Dat deze Duitsers weten hoe ze een beklijvende intro moeten maken hebben ze al meerdere malen met verve aangetoond. ‘Ad Arma’ bouwt op tot je haren gaan rechtstaan en de overgang richting het bombastische ‘War Is The Father Of All’ brengt overal kippenvel tevoorschijn. Het is langgerekt, theatraal en groots. Je wordt meteen meegezogen in de tornado van typerende woede over oorlogen, politieke conflicten en de onverstaanbaarheid van het menselijke ras. Het gitaarspel van Maik Weichert en Alexander Dietz heeft ook na al die jaren nog niks qua complexiteit en schwung verloren. Heaven Shall Burn komt duidelijk van de oude stempel qua metalcore en domineert vaak met bonkende riffs en muzikale stukken die hun origine kennen vanuit death metal. ‘My Revocation Of Compliance’ laat dat horen, maar is niet hun beste worp. ‘Confounder’ toont plots wat electro in de startblokken en laat een resultaat zien dat meteen aan het headbangen zet. De stem van Marcus Bischoff is zoals steeds monotoon, maar wat hij doet, doet hij verdomd strak. ‘Empowerment’ zet dan weer in op een volle hoofdriff die bijna richting gewone rock gaat. Het is enorm melodieus en brengt vroeg op het album alweer een nieuwe insteek. Ook deze is beklijvend. De thematiek rond hoop in een hopeloze wereld werkt positief en inspirerend. Dat ‘A Whisper From Above’ wat minder sterk binnenkomt, ligt aan het feit dat het ook melodieus gaat, maar de voorloper zo strak de deur inbeukte. Op de tweede helft van ‘Heimat’ krijgen we meer rechttoe rechtaan songs. ‘Those Left Behind’ is om te headbangen en te two-steppen. Verderop zijn ‘Dora’ en ‘A Silent Guard’ minder pakkend omdat de kwaliteitsdrempel hoog ligt. ‘Ten Days In May’ brengt een meeslepend verhaal van een studentenverzet met een heerlijke riff en een solo die als een rollercoaster aanvoelt. Sommige songs hier zijn epossen die even nodig hebben, andere brengen rauwe agressie en elders melodische composities. Dit zijn muzikanten die al jaren op een hoog creatief niveau presteren. Heaven Shall Burn covert zoals steeds een nummer en kiest ditmaal voor hun muzikale ‘Heimat’ met ‘Numbered Days’ van Killswitch Engage. De instrumentale afsluiter ‘Inter Arma’ zet je tot nadenken en krijgt je stil. Heaven Shall Burn heeft steeds een kunstzinnige toets gehad en denkt na over de sfeer en gevoelens die ze willen communiceren. Voor loodzware core die z’n roots moderniseert, zit je bij Heaven Shall Burn aan tafel met de groten.