IN THE WOODS...

Weinig bands hebben zo’n uiteenlopende watertjes doorzwommen als het Noorse In The Woods… Destijds ging men van start als een heidense black metalband en de eerste die de term ‘pagan metal’ gebruikte, al had men niets gemeen met de folky bands die later zouden volgen. ‘Heart Of The Ages’ was een geliefd cultalbum dat meteen een onderscheid maakte met de rest van de black-scene, waarvan men zich in snel tempo zou verwijderen. ‘Omnio’ en ‘Strange In Stereo’ gingen in een vaart richting avant-garde en progressieve metal. Gevolg was dat het rond de millenniumwisseling erg stil werd rond de band, om pas in 2016 weer op te duiken met ‘Pure’. De Engelse zanger, gitarist, toetsenist James Fogarty (Ewigkeit, Old Forest,…) paste goed tussen zijn Noorse kompanen en had de geschikte zang om terug een steviger koers in te zetten, waarin prog en epische black samenvloeiden. Na twee albums met James achter de microfoon staat er nu een nieuwe man: Bernt Fjellestad. En ja, gelukkig past zijn stem ook perfect voor In The Woods...’ eclectische speelstijl. Hij beschikt over een stel krachtige stembanden die ideaal zijn voor de epische progressieve metalstukken te brengen, maar regelmatig switcht hij naar ruwe growls die de meer extreme passages begeleiden. Dat geeft de plaat de nodige dynamiek, iets wat bij deze heren uit Kristiansand altijd al cruciaal was. Puristen zullen hier niks aan vinden, maar wie over een brede smaak beschikt, zal vast en zeker 50 minuten genieten.