JINJER

Een supersnelle intro aan het begin van het nieuwe album van Jinjer laat vermoeden welke richting de muziek zal uitgaan. Deze Oekraïners brengen progressieve metalcore, waarbij extreme metal steevast gecounterd wordt door rustige momenten. Centraal hierin staat de stem van Tatiana Shmayluk, die op onnavolgbare wijze schakelt van agressieve growls naar melodieuze zangpartijen. Wie gedacht had dat de groep wat gas zou terugnemen na ‘Wallflowers’ is eraan voor de moeite. De songs razen voorbij als een wervelwind, enkel af en toe onderbroken door de soms poppy stem van Tatiana. Zoals steeds getuigen de muzikanten van een uitzonderlijk technisch talent, ook al wordt dat niet noodzakelijk in de verf gezet door indrukwekkende solo’s. De gitaarriffs klinken alvast meer djenty dan ooit en de fantastische baslijnen en drumpatronen dragen bij tot die kenmerkende ‘wall of sound’. Het is dan ook verbazend hoe ze erin slagen om tussen al dat geweld ook rustige ambient momenten in te lassen. Zo lijken ‘Someone’s Daughter’ en ‘Green Serpent’ een rustpauze te worden, maar al vlug slaat de teneur drastisch weer om met brute zang en complexe riffs. Ondanks hun ruige sound blijft de fanschare van Jinjer aangroeien, dat betekent dat ze de juiste keuzes maken. Niettemin is het album absoluut geen hapklare brok en zijn diverse luisterbeurten aan de orde.