KARDASHEV

Een tijdje geleden waren we flink onder de indruk van ‘The Baring Of Shadows’, de EP waarmee dit uit Arizona afkomstige kwartet zijn intrede maakte bij Metal Blade. Voor zover we weten, was Kardashev de eerste band die death metal, prog en shoegaze versmolt en ons zo het genre ‘deathgaze’ schonk. Nu hebben we hier het volwaardige tweede album (hun debuut verscheen in 2015 via een obscuur Canadees labeltje), dat op muzikaal gebied nog een stapje verder en breder gaat, maar waar we toch net iets minder wild van worden. Niet dat dit de schuld van de muzikanten is, getuige deze plaat die een vol uur duurt zonder een moment voorspelbaar te worden. Wat is dan het verschil met de EP? Wel, op ‘The Baring Of Shadows’ waren heel wat gave doom passages te tellen, terwijl de invloeden van deathcore en djent (die hier nogal eens opduiken) amper opvielen. Nu wel, en laat dat net genres zijn die ons allesbehalve kunnen bekoren. Anderzijds gaat dit ook maar om bepaalde delen van songs en niet om het geheel, en leveren de naar Kataklysm neigende hyperblaststukjes wel meteen veel contrast op. Daardoor viel de balans na enkele luisterbeurten toch de goede kant uit. Het wisselspel van vocalen doet sterk denken aan Ne Obliviscaris, met vlotte overgangen tussen diepe grunts en heel veel klare zang, met het verschil dat deze hier allemaal gedragen worden door één man, Mark Garrett. Met een gevoelige progressieve insteek krijg je ook regelmatig sfeervol uitwaaierend spel, wat voor onverwachte twists en soms echt pakkende momenten zorgt. In het epische ‘A Vagabond’s lament’ krijgen we dan toch de postmetal-meets-doom sfeer van de EP die we hier wat misten, en het bijna twaalf minuten durende sluitstuk ‘Beyond The Passage Of Embers’ combineert men dit met een jazz noir-saxofoon die wat aan White Ward doet denken. Halfweg zitten er wel plotse demarrages in, maar de dynamiek die de song daarna krijgt en de wendingen die erin verwerkt zitten, maken er echt een groots nummer van waar we even niet goed van waren. Het vereist wat moeite om echt tot ‘Liminal Rite’ door te dringen dus, maar die wordt dan ook beloond.