KATATONIA
Nightmares As Extensions Of The Waking State
Katatonia heeft op zijn grondvesten gedaverd zonder dat er ruchtbaarheid aan gegeven werd. Medeoprichter Anders Nyström (gitaar) was na 35 jaar alle motivatie verloren en verliet de band. Gelukkig is dit een verhaal met een happy end. Jonas Renkse slaagde er immers in om adequate vervanging te vinden, ook voor de tweede gitarist Roger Öjersson die eveneens vertrokken was. ‘Nightmares As Extensions Of The Waking State’ kan men dus beschouwen als een nieuwe start voor Katatonia. Het bracht een sprankelend enthousiasme teweeg onder de muzikanten en met zijn rijkdom aan gitaargeweld is Katatonia zelfs teruggekeerd naar meer metal. Let wel, deze meesters der melancholie zijn nog steeds tot op het bot bedreven in beschouwende mijmeringen en dromerige arrangementen, maar er broeit iets. Het is joviaal dat Renkse erop stond dat het potentieel van twee nieuwe, jonge krachten meteen voor de leeuwen gegooid werd in deze legendarische band. Vandaar dat Nico Elgstrand en Sebastian Svalland daadwerkelijk verzocht werden om hun eigen stempel te drukken op het gitaarwerk. Dat resulteert in veel meer gitaarsolo’s en breder bekeken, een meer energieke aanpak. Het is een treffend voorbeeld van een band die zich – noodgedwongen – opnieuw uitvindt en dat vindt zijn neerslag in songs als ‘Thrice’ met zijn donderende akkoorden en ambient strofe, ‘Wind Of No Change’ met een satansgroet naar het verleden en het symfonisch getinte ‘Departure Trails’. Let op het contrast tussen de poppy aanpak van ‘Warden’ tegenover de doomachtige sfeer in ‘The Light Which I Bleed’. Zelfs een nummer met Zweedse tekst (‘Efter Solen’) duikt op, terwijl het beschouwende ‘In The Event Of’ als cinematische finale erg pakkend is. Katatonia is wakker geworden met superieure daadkracht!
