KATATONIA

Voor de Zweedse meesters der melancholie maken we altijd graag tijd om de dromerige mijmeringen ten volle in ons op te nemen. Nu het winterse weer guur en onherbergzaam wordt, is dat eens temeer het geval met ‘Sky Void Of Stars’. Gelukkig blijft het muzikale vehikel van Jonas Renkse en Anders Nyström een band waar we altijd op kunnen rekenen, steeds zichzelf blijvende zonder sporen van slijtage. Dat ze daarbij het vertrouwde Peaceville verlaten hebben om kansen te wagen bij Napalm siert hen, maar heeft hun inborst geen sikkepit veranderd, zoveel is zeker. De duistere sfeer met toch heavy riffs van openingstrack ‘Austerity’ voelt immers als thuiskomen. Trager, met atmosferisch gitaarwerk, volgt ‘Colossal Shade’, terwijl enige toetsen aan het sluipende, verhalende ‘Opaline’ meer elan geven. Het energieke ‘Birds’ willen we graag omschrijven als een vlotte Paradise Lost met soortgelijke leads. We omarmen de melancholie ten volle in ‘Drab Moon’ en genieten van het ingetogen ‘Author’. ‘Impermanence’ flirt met de doomroots van de band en wordt opgesmukt door een beklijvende gastbijdrage van Joel Ekelöf (Soen) op zang. Enige ambient-invloeden en een progressieve benadering gelden voor ‘Sclera’, terwijl een zacht dekentje over de luisteraar wordt gedrapeerd tijdens het poëtische ‘Atrium’. Dat contrasteert mooi met de opflakkerende stuwkracht in ‘No Beacon To Illuminate Our Fall’. Schitterende song! Afsluiter ‘Absonder’ hoort eveneens tot het ietwat steviger werk. We kunnen dan ook besluiten dat Katatonia weer heerlijk rondzwerft in schimmige hersenkronkels, maar anderzijds niet vergeet te rocken.