LONG DISTANCE CALLING

Op hun vorige album, het in 2020 verschenen ‘How Do We Want To Live?’, vroeg de Duitse instrumentale rockband Long Distance Calling zich letterlijk en hardop af hoe de mensheid wilde leven in een wereld waarin technologie een alsmaar grotere en bepalende rol speelt. Twee jaar later bekijken ze middels de achtste plaat ‘Eraser’ de andere zijde van de medaille en bekijkt men hoe diezelfde mensheid de natuur en de daarin levende diersoorten misbruikt, bedreigt en zelfs tot de rand van uitsterven brengt. Hoe actueel kan je als band zijn, vragen wij ons dan af. Elk nummer op ‘Eraser’ is opgedragen aan een andere bedreigde diersoort (enkel het afsluitende titelnummer gaat over de mens, de zogenaamde ‘eraser’ en grote boosdoener) en muzikaal vertaalt zich dat in een erg divers geluidspallet. Om te beginnen is de plaat in vergelijking met de relatief softe voorganger opnieuw een stuk stevig, maar desondanks verliest men toch de broodnodige dynamiek niet uit het oog. Vaak wordt er erg riff-gericht van leer getrokken en in dat opzicht doet ‘Eraser’ meer dan eens aan ‘Boundless’ (wat ons betreft nog steeds het hoogtepunt uit hun ondertussen ruim vijftienjarige loopbaan) denken. Langs de andere kant zoekt de band ook regelmatig sfeervollere dimensies op en klinkt men bijvoorbeeld in het nummer ‘Sloth’ (met knappe saxofoonpartij) meer ontspannen en relaxed dan ooit. Het maakt van ‘Eraser’ een plaat van uitersten die zowel het stevigste als het rustigste werk van de band tot nu toe bevat. De organische, erg puur klinkende sound waarin elektronica haast tot een absoluut minimum werd teruggeschroefd (ook al quasi het tegenovergestelde van 'How Do We Want To Live?'), sluit ook perfect aan bij het aardse, ecologische thema van de plaat en werkt bovendien sfeerversterkend en bezwerend. Het illustreert eigenlijk perfect wat we ondertussen al jaren weten: Long Distance Calling is een act die albums op alle vlakken tot in de kleinste details uitwerkt en keer op keer vakwerk aflevert. Warm aanbevolen voor fans van Caspain, Toundra, Tides From Nebula en de betere instrumentale rock, maar ook Katatonia-, Anathema- en The Gathering-liefhebbers zullen dit vast en zeker smaken!