MALTHUSIAN

Dames en heren, de poorten van de hel zijn geopend. Jullie worden allen verwelkomd door Malthusian, dat jullie met plezier zal rondleiden in de miserie en de sleur van het bestaan. Met een knipoog gaan de Ieren op strooptocht en ontzien niets of niemand in hun woeste uitvoering van deze monolithische blackened death. De muziek is zo ongemakkelijk dat het lekker wordt. Je kent het misschien wel, pompende ritmes zoals Portal of Abyssal met de bezetenheid van een Aevangelist. Dit is een plaat die je tijd moet geven en waarvoor je de moed moet opbrengen om ze helemaal uit te luisteren. Doe je dat, dan zal het lonen en geraak je ongetwijfeld in hogere sferen. Eens je in de draaikolk van Malthusian terecht komt, kom je er moeilijk uit. Het werkt als een hypnose van zwartgalligheid en destructiviteit. Allemaal niet zo gezellig en toch blijf je luisteren. Laat dat nu juist de kracht zijn van deze heren. Volgens zanger-gitarist Matt schuilt er schoonheid in lelijkheid en dat hoor je onder andere op de titelrack ‘The Summoning Bell’, ‘Red Waiting’, het vijftien(!) minuten durende ‘Amongst The Swarms Of Vermin’ en de dreigende aflsuiter ‘In Chaos Exult’. Dit is een beleving die het aardse leven – waar de mensheid wordt gecontroleerd door de te vervullen dagdagelijkse taken – zwaar onder de loep neemt, het ietwat bespot en er zo voor zorgt dat je de sleur weer even aankan.