MARTYR

Het Nederlandse Martyr leerden we kennen in 1984 middels de Roadrunner-verzamelaar ‘Dutch Steel’. ‘Snow and Fire’ was het hoogtepunt van die vinylrelease. Men bevestigde met debuut ‘For The Universe’ een jaar later en ook de opvolger was een kraker. Dan bleef het lang stil qua releases tot er vanaf 2009 de EP ‘Fear’ (met het debuut als bonus) en nog twee albums uitkwamen. Daarna verlieten de oudgedienden de band, maar oprichters Rick en Rop trokken jong bloed aan. Met die bezetting werd het ‘Live In Japan’-album opgenomen. Door de huidige pandemie-toestand duurde het twee jaar vooraleer dit schijfje het levenslicht zag. De band speelde voorheen een mengeling van heavy, speed en power metal. Men wilde het met dit album over een iets andere boeg gooien en een meer onversneden metalalbum samenstellen. Vanaf opener ‘Raise your horns’ lijkt men geslaagd in zijn opzet, want ik hoor referenties aan Manowar (intro)en vooral Raven. ‘Demon Hammer’ lijkt weggerend van ‘Painkiller’ of ‘Jugulator’ van Judas Priest. Invloeden van het Amerikaanse Savage Grace hoor je in ‘Children Of The Night’. Zanger Rop zet op dit album een fenomenale prestatie neer. Hoge uithalen zoals tijdens Rob Halfords hoogdagen, de gevoeligheid van een Geoff Tate en Midnight (tijdens de ballade ‘No Time For Goodbyes’) en de kracht van een R.J. Dio (‘Metal Overdrive’). Tekstueel tapt men ook uit verschillende vaten. Klassieke metalsongs zoals ‘Raise Your Horns’ en ‘Church of Steel’ worden afgewisseld met verhalen rond heksen, de gevreesde ‘She-Devil’ en als klap op de vuurpijl de emoties die loskomen bij een depressie! Dit is zonder enige twijfel het sterkste en meest aansprekende album dat we van onze Noorderburen hebben gehoord. Metal till you drop!