MENTAL CRUELTY

Wanneer je het hebt over het relatief nieuwe subgenre blackened deathcore, valt de naam Lorna Shore al gauw. Het in 2014 te Karlsruhe opgerichte Mental Cruelty vertoont meer dan één gelijkenis met het Amerikaanse genrespeerhoofd. Ooit gestart als een rechttoe rechtaan deathcorecollectief, drong het blackened element zich manifest op voorgaand werk op, maar was het nog niet spraakmakend. Daar was een wissel van de vocalist en het toevoegen van extra muzikale ingrediënten voor nodig. Na een gamesoundtrack waardige symfonische opener knalt met ‘Obsessis a Daemonio’ een Dimmu Borgir-compositie door de luidsprekers die na zo’n tweeënhalve minuut vrijwel onaangekondigd een Lorna Shore-breakdown in de maag gesplitst krijgt, een stijlkenmerk dat Mental Cruelty consistent toepast op vrijwel alle volgende nummers. Lees dus elke keer deze of gene referentie, met een knoert van een Lorna Shore-breakdown die telkens voor een gevoel van onbehagen zorgt, maar even snel verdwijnt als die gekomen is en daardoor de spanningsboog opbouwt. Ook ‘Forgotten Kings’, ‘Pest’ en ‘Mortal Shells’ bevatten meer dan een knipoog aan de zwartgeblakerde symfonische Noren. Met ‘Nordlys’ waait dan weer de ijzige wind van Dissection binnen. Op interludium en titelnummer ‘Zwielicht’ pakt het Duitse kwintet uit met folk in de moedertaal. Op papier klinkt het als een tang op een varken, maar in de praktijk werkt het wonderbaarlijk goed als opwarmer voor ‘Symphony Of A Dying Star’, een song die flink leentjebuur speelt bij razende, met folk doorspekte melodieuze blackened death metal mét vette synthesizerklanken à la Wintersun of zelfs het neoklassieke van Children Of Bodom. De mensen bij het label weten dat ook en hebben de twee composities als een geheel in één videoclip uitgebracht. Het geheel werd gemixt en gemastered door Josh Schroeder die ook al genregenoten Lorna Shore en Ov Sulfur onder handen nam.