MIDNIGHT

We kunnen enorm genieten van bands die uitpakken met complexe, doordachte songs die je talloze malen moet beluisteren om ze ten volle te vatten. Daar staat tegenover dat je soms even alles moet kunnen loslaten en lekker loos gaan op iets wat traditioneel en recht-door-zee is. Daarvoor mag je altijd rekenen op Midnight, het soloproject van duizendpoot Athenar, die je met zijn smeuïge mix van black, heavy en speed metal met een snuif punkspirit telkens weer een ontwrichte nek bezorgd van het headbangen. Geen franjes, geen toeters, geen bellen, maar een wat nostalgische en heerlijk stuwende brok adrenaline opwekkende partij simpele en efficiënte riffs, pompende riffs en een raspende strot. Invloeden van Venom, Hellhammer, Motörhead, Gehennah of The Mentors zijn alomtegenwoordig, waardoor je je helemaal in de jaren ’80 waant. Niet enkel door de stijl waarin Midnight op zijn vijfde werkstuk ‘Let There Be Witchery’ tekeer gaat, maar ook door de manier waarop deze schijf, net als zijn voorgangers, werd opgenomen. Geen eindeloos gepiel, geen muggenzifterij, maar alles in zo min mogelijk takes opnemen en niet proberen de foutjes eruit te filteren. Dat maakt net deel uit van de charme van Midnight, samen met de hoge sleazefactor waarvan de songs getuigen. Uptempo krakers als ‘Let There Be Sodomy’ en ‘Telepathic Nightmare’, meebrullers als ‘In Sinful Secrecy’, de pure rock-‘n-roll van ‘Nocturnal Molestation’ of het eerder slepende en stampende ‘More Torment’ nemen je mee naar de meest uiteenlopende hoeken van het Midnight-spectrum en zorgen ervoor dat je ondanks een wat gelimiteerd aantal ingrediënten toch voldoende afwisseling krijgt op dit plaatje. Fuck, ‘Villainy Wretcehd Villainy’ is zelfs zowat de meest melodieuze song die Athenar ooit neerpootte.