MOB RULES

Was Mob Rules een beetje ingedut? Het leek wel zo, want nadat vorig album ‘Beast Reborn’ in 2018 uitkwam, bleef het lange tijd stil. Schijn bedriegt, want achter de schermen werd er hard gewerkt aan het oplossen van problemen – het vinden van nieuwe muzikanten en een nieuw label – en toen de malaise van het coronatijdperk vervaagd was, begon de Duitse power metalband toch te werken aan nieuw materiaal. Dat manifesteert zich in een fantastisch episch werkje dat ons meteen klaarwakker schudt. De band ging tekstueel terug naar de beginperiode en schreef een vervolgverhaal op de eerste twee albums, maar muzikaal merken we ook het ontbranden van nieuwe energie. Nu is Klaus Dirks altijd al een bijzonder puike zanger geweest, maar de frisse aanpak van de nieuwe songs zet zijn capaciteiten nog eens extra in de verf. De elf aanstekelijke songs zitten boordevol oorwurmmomenten zonder al te gladjes te gaan klinken, mede dankzij de productie van Markus Teske, maar vooral omdat de band een episch verhaal geschreven heeft dat inspireerde tot een creatieve piek in hun oeuvre. Ook al is Mob Rules eerder traditioneel in zijn aanpak (Iron Maiden, Dio, Queensrÿche), toch nodigt dit uit tot meerdere luisterbeurten. De singles ‘Back To Savage Land’ en ‘Dawn Of Second Sun’ illustreren de virtuoze variatie die we in het materiaal aantreffen, bij een episch verhaal hoort een verteller (enkel begin en einde, maar als je het earbook aanschaft veel meer). Wat weemoedige momenten betreft scoren ‘Nomadic Oasis’ en ‘On The Trail’ (met gastzangeres Ulli Perhonen) hoog, maar verder scheurt men behoorlijk vinnig doorheen de songs. Mob Rules heeft dus een perfect evenwicht gevonden tussen wat we verwachten en wat ons verrast.