NAD SYLVAN

Op dit vijfde soloalbum van de zanger van onder andere Steve Hackett gooit Nad het over een andere boeg. Zijn vampierenmantel heeft hij op zolder gehangen en zijn teksten zijn meer persoonlijk geworden. Maar niet alleen zijn teksten gooien alles over een andere boeg, ook zijn muziek blijft uit de buurt van mellotrons en fantasy en progrock. Met het leven van zijn vader en moeder als een soort inspiratiebron krijg je een heel persoonlijk statement. De titelsong gaat over het overlijden van zijn vader die hij eigenlijk amper gekend heeft. Een zeer emotionele song die hij prachtig vertolkt. De kwaliteit van de muziek is heel hoog, wat ook logisch is met de rij topgastmuzikanten die hun medewerking verleent. Minder hevige songs tot zelfs ballads overgoten met een licht jazzy sausje bieden een blik op Nads gemoedstoestand. De titel is een samenvoeging van ‘Monumental’ en ‘tata’, wat vader betekent in het Hongaars. Na zijn progrock albums klinkt dit wat te gepolijst en het is even wennen voor de fans, maar de schoonheid van de nummers zal hen wel overtuigen en hopelijk ook zijn aanhang uitbreiden.