NOVEMBERS DOOM

Het uit Chicago afkomstige behoort al sinds 1992 tot de top van de doom/death scene. Maar liefst 6 jaar was het geleden dat ‘Nephilim Grove’ verscheen. Dat vraagstuk heeft zichzelf opgelost, want nu doorbreekt het combo de stilte met ‘Major Arcana’, de twaalfde plaat alweer! Grote verrassingen hangen er niet in de lucht, want Novembers Doom houdt zich aan het pad dat ze al jaren geleden uitstippelden en zich eigen maakten. Doorheen de jaren werd een erg eigen sound ontwikkeld die dan wel gebaseerd is op wat bands als Paradise Lost en Edge Of Sanity al voordeed, maar waar ze wel zelf hun ding mee deden. Er zijn ook nog maar weinig bands die echt in hun straatje opereren, dus dat maakt dat de muziek een extra streepje originaliteit bevat. Sommige songs op ‘Major Arcana’ zijn erg doomy getint en durven naar goede gewoonte al eens de zachte onderbuik van de band te laten zien. Iets waar veel bands het moeilijk mee zouden hebben, maar precies dat maakt hen ook zo authentiek. Als ze dan toch alle registers opentrekken en het tempo opdrijven, dan gaan ze niet blasten, maar is het niettemin af en toe toch wel lekker bot. Eén van onze favoriete songs is ‘Ravenous’, die geïnspireerd lijkt door de gelijknamige horror-western (zoek hem zeker als je die nog niet kent) en waarin fans van Bloodbath wellicht iets van ‘Eaten’ zullen herkennen. ‘Mercy’ is echt het tegengestelde daarvan, met semi-akoestisch gitaarwerk en de warme klare zang van frontman Paul Kuhr. Wat een stem geeft die man toch, of ‘ie nu gewoon zingt, dan wel gaat grunten, het klinkt allemaal als een klok! Het draagt natuurlijk ook sterk bij tot de rijke variatie die deze ‘Major Arcana’ te bieden heeft. Ze gingen voor de mix en mastering trouwens weer naar knoppenmeester Dan Swanö, want wie heeft tenslotte beter dit soort geluid in zijn vingers?!