OSI AND THE JUPITER

De afgelopen jaren zijn de dark folkbands als padden stoelen uit de grond gerezen, maar weinige onder hen wisten ons zo te begeesteren als Osi And The Jupiter. Het Amerikaanse duo begon eigenlijk met een geluid dat flink geschoeid was op Wardruna-leest en thematisch hingen zij (als afstammelingen van Scandinavische settlers) ook de Viking-mythen aan. Het zorgde er zelfs voor dat ze op de duur ook gevraagd werden voor bijdragen aan de muziek voor de serie ‘Vikings’. Daar zijn ze gelukkig niet bij blijven hangen, want de laatste jaren heeft het tweetal flink aan het eigen smoelwerk gewerkt en gingen ze de folkmuziek uit eigen land exploreren. Zo arm als de genenpoel in de Appalachen is, zo rijk is de folkmuziek er, en dat drukte een flinke stempel op de sound van Osi And The Jupiter. Zo gebruiken ze naast een akoestische gitaar ook een banjo (al kregen we er geen spontane ‘Deliverance’-vibe bovenop) die dat westernsfeertje wat versterkt, terwijl ook een piano en sfeervolle ambient-toetsenlaagjes je meezuigen in de juiste stemming. Eén van de sterkste factoren in Osi’s geluid is echter de cello van Kakophonix die je toch in een zo verdomd droevige en melancholische stemming kan brengen, dat de rillingen langs je ruggengraat lopen. Bovendien heeft de stem van multi-instrumentalist Sean Kratz’ een erg warm timbre dat erg geschikt is om hun verhalen te vertellen, zelfs als er geen kampvuur in de buurt is. Er is ondanks een beperkt instrumentarium overigens best wat afwisseling in de songs op te merken, al hangt dat vooral af van de sfeer die ze scheppen. Zo zal de tien minuten durende opener ‘Saged Incantations’ je geheid een krop in de keel bezorgen, maar weet men met ‘Lurking Beneath The Pines’ toch met een vrolijke noot te eindigen of toch tenminste voor enige troost te zorgen.