PAIN

Het lijkt een bodemloze put te zijn, het creatieve brein van Peter Tägtgren. De fans van Pain moesten bijna acht jaar wachten op nieuw werk, maar ‘I Am’ zit opnieuw vol met catchy, dansbare metalsongs. Dit album brengt wat je ervan verwacht: songs die meteen in je oor zitten en waarvan je spontaan aan het dansen en headbangen gaat. Opener ‘I Just Dropped By (To Say Goodbye)’ hakt er direct stevig in en levert de ideale start op. ‘Don’t Wake The Dead’ gaat heerlijk op dit elan verder en is zelfs licht triest. Er lijkt geen amusant deuntje veilig te zijn voor Tägtgren of hij maakt er wel een verslavende metalsong van. De catchy hooks gaan verder, met vooral ‘Party In My Head’, dat lang kan blijven hangen. Het werk toont qua sound en productie heel wat gelijkenissen met de twee albums van Lindemann waar Tägtgren muzikaal ook heel veel input op had. Op ‘I Am’ is identiteit een duidelijk thema. Van teksten als ‘Don’t push me’ en ‘I Am not for sale” tot ‘I won’t be changed’, Tägtgren lijkt een duidelijk statement te maken: ik blijf doen wat ik wil. Gelukkig is dat ook exact waar we op hoopten. Pain neemt zichzelf ook niet altijd té serieus, getuige ‘Not For Sale’ en de heerlijk vieze manier waarop hij ‘suck my balls’ verkondigt. Naarmate we vorderen doorheen de plaat vlakt alles een beetje af en zijn er meer vergeetbare tracks. De afsluiters ‘My Angel’ en ‘Fair Game’ missen punch en klinken als gezapige uitbol-nummers. Pain is ondertussen wel een gevestigde waarde en dat wordt hier met genoeg overtuiging opnieuw duidelijk gemaaakt.