PROSCRIPTOR MCGOVERN'S APSÛ

Als we stellen dat er geen enkele plaat in de black metalsector is waarop we zo lang gewacht hebben als deze, dan is daar geen woord van overdreven. Respectievelijk in 2009 en 2011 kwamen ‘Absu’ en ‘Abzu’ uit, waarna ‘Apsû’ de trilogie zou afronden. Buiten wat singles en compilaties volgde er echter niks meer en toen er ook nog eens gerommel in de bezetting kwam toen gitarist Vis Crom besloot om een transvrouw te worden en als Melissa Moore door het leven te gaan, liepen de zaken helemaal spaak. Opperhoofd Proscriptor McGovern, alias Russ R. Givens, zette een punt achter Absu en besloot een doorstart te maken met Proscriptor McGovern’s Apsû. Waar zit nu het verschil? Wel, behalve de bezetting hebben wij ook niks gevonden dat deze naamswijziging rechtvaardigt. Anderzijds hoor je ons ook niet klagen, want waarom zou je iets repareren wat niet kapot is en in het geval van de muziek van deze heren ook niet te verbeteren valt? Dit is namelijk Absu-luut top black/thrash ofte ‘mythological occult metal’ zoals ze het zelf noemen. De kaars uit het oosten is duidelijk nog niet uitgeblazen, want het vuur brandt nog heftig in hen en zo mag je het titelloze debuut van Proscriptor McGovern’s Apsû ook zien: een vuur dat voortraast en zich nergens door laat blussen. Bijgestaan door oudgediende bassist Ezuzu, gitaarbeest Vaggreaz (Possessed, Gruesome) en toetsenist Vorskaath (Zemial, Agatus) raast Proscriptor twaalf nummers lang door, springend van het ene hoogtepunt naar het volgende. Naar goede gewoonte zijn de haast onuitspreekbare titels een aanwijzing naar hoe complex de songs zijn opgebouwd, maar dat juichen we hier uit volle borst toe. De manier waarop ze black en thrash metal laten samenvloeien met elementen uit prog metal en psychedelica, is onnavolgbaar en neemt je mee van climax naar climax. De dwingende growls die Proscriptor uitstoot tijdens zijn geniale drumpatronen, zijn nog voor geen haar veranderd, terwijl de riffs en leads van Vaggreaz zich daar meesterlijk doorheen verweven en klinken alsof de man altijd al deel uitmaakte van de band. Ongelofelijk trouwens hoe dit gezelschap erin slaagt om in de op zijn zachtst gezegd wervelende, maar gebalde composities van meestal slechts drie à vier minuten zo enorm veel ideeën weten te comprimeren. Je weet soms amper waar je het hebt, zoveel gebeurt er tegelijk, maar je begrijpt pas het genie erachter als je voelt hoe vloeiend dat verloopt, zonder ergens een moment geforceerd over te komen. En ja, natuurlijk heeft men meer dan genoeg tijd gehad om op elk detail te broeden totdat dit ei uitkwam, maar zelfs dan nog blijft het een tour de force zonder weerga. Misschien daarom ook dat er aan zo’n sneltreinvaart gespeeld wordt, want anders zou het nooit lukken om elke song tot de nok vol briljante occulte magie te steken. Leuk detail is trouwens dat afsluiter ‘Every Watchtower Within Is The Axis Of A Watchtower Without Including Totemic Thresholds’ uitsterft met de keyboardtoon die Absu’s ‘Absu’ (het begin van de trilogie) inzette, waardoor de cirkel duidelijk rond is. Zowel de cd- als de vinyl versie zullen in verschillende formats verkrijgbaar zijn, dus slacht je spaarvarken al maar voor wat op de valreep één van de toppers van 2021 is geworden!